Durzan Cirano Şiirleri - Şair Durzan Cirano

şev ji tarîyê reştir e li derve
berf ji dûran sermtir e
li hundir im li ber sobê
di dilê min de hez
ji sobê germtir e
.

Biz piknik yerinden
Ateşi söndürüp de dönseydik
Bu kadar uzamazdı gül
Gülün ertesinde üstelik
Kül olmazdı böyle
Bir koca orman

dün yakasına gül taktım
elinde tahta bir atla
kapımı çalan şeytanın

suya gittim
yıkandım kirlerinden aklımın

dağıldı bütün ve bu
bir komutan edasıyla girdi içeri
kırmızı kalemle bir kez daha
çizerek altını aşkın

bu ki bir emperyalist

gul û kevir berî min hebûn
piştî min jî wê hebin
av wê biherike dîsa
çiya wê bisekine li ciyê xwe
lê cilê wan wê biçirin heger ez biçim
û wê bi serimin bê min giş

dema çû ew çûk
ê biçûk
li serê çiyayê evînê
dema ji sênga min a qetandî
rahişt gula xwe û çû
çûken din jî dan li dû

farz et ki sen bir gülsün
bense tek duyulu heykeli Condilacın
bırak kokun olsun tüm varlığım...

Farz et ki ben bir körüm
sense bir yardımsever

Dokun
dokunmak ekmeğidir sevginin
ki sen de bir dokunuşsun
tutsak bir elden gün doğumuna...

...

her düş bir kuştur
şu yazılıdır kanatlarında
gerçeğini geçen vurulmuştur...

Öyle çok
öyle çok
ve öyle çok ki anlatmak istemediklerim
acılar
acılar
ve sönmemiş volkanların beslediği