Yelda Karataş'a
O kuşları ben çağırdım
şarkı söylemeye
o güneşe ben dedim
saklan diye
savurur gözlerindeki rüzgâr
sesinin kırmızı eteğini
düz ovaya türküler akıtır bir dağ
bilir,
sesinin etinde ne gelincikler var
Her aşk bir bakışla başlar
ve son bulur
başka renk bir bakışla
gözle de olur
sözle de olur
ji bote tenê rojeke evîn
a dema dil şilbûniyê
derdikevî û radixî li bin
lê agirekî har e ji bo min
ku tê de bi gişê hebûna xwe dişewitim
.
Li vê dera mal qerase qerase ne
li ba me hûrik hûrik
li vê dera dar qerase qerase ne
li ba me hûrik hûrik
Dibe ku ji ber vê be li vê derê dil hûrik hûrik in
Li ba me qerase qerase
gün solgun bir güz çiçeği
gibi bakıyor yüzüne akşamın
ve kırmızılı kadın
yeni bir yağmura koşuyor
avucunda çiçeklerle
kalıntıları üzerinden eski güneş tapınağının...
Seni sevdim
bir dalı bir kuş sever gibi değil
bir kuşu bir dal sever gibi sevdim
budur benim sana dair özetim...
...
Söyle adı uzak olan o bahçıvana
hasretin çiçeklerini
-böyle istekle -
sulamayı bıraksın artık
gelsin o bahar dalları ve kuşlarıyla
dolsun ömrümüze
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!