netirsin dest nadim xwedayên we
yên giş tim birçî
(yên bi ajoyan xwedî dibin û
di berdelê de leystokan didin we)
tenê derbasdibûm ji vir
ji vê kuçê yeke nîn
Ben budayım
ruhum oysa
düş kanatlı bir kuştur
bu ötesinde
bir boşluk çürüyünceye kadar tuttu içinde
li mirovekî rast hatim
di rêyek duwem ya jînê
li ser milên wî bilbilek
kulam digot bi dengeki germ
ew dikeniya li ser hespê
û hesp jî dişêinî li ser rê
çend sal berê bû
min keçek tirk naskir
li diyarbekir li dibistanê
çewa qalbikim
ez bêjim dawî
tu bêje serî
Tanıyanlar
hep akşam üstü tanıdılar beni
ışığın içime yatay değdiği vakitte
onun için özümden çok
sözümle kurdular bağlarını
onun için bir yanlışın izleğinde ben
Ez bimrim wê dunya jî bimre
wê hişbibin stran
û roj
vereşe tariyên xwe giş
hilma min a dawî wek psîkekê lewra
wê daqurtîne bi yek dabelihînê
attın sonunda kuzumsu gözlerini
bir kaplan olmuş koşarak geliyorsun
atlıyorsun duvarları basarak yüzünün rengine
yüreğini aklından çalarak geliyorsun.
ilkttir köpürdüğün aşkın rüzgarında belli
gece yola çıktı
birazdan burda olacak
açıp saçlarını
serpecek yine
yalnızlığın
ve (senden kalan) kederin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!