Nihal’im ve Kırılgan Bağların Risalesi
Nihal’im,
Seninle yan yana durmak bir bahar sabahı gibi,
Ama ruhlarımız hâlâ gölgeler içinde.
…ve Senle Tamamlanan Dünya
Kalbim,
adını her anışta
bir gül daha açıyor içimde,
Seninle yeşeren her an,
"Senle Hiç Olmayan Bir Yerde Buluştuk"
Aşk…
Seninle hiç başlamadan bitmiş bir şeydi belki de.
Ben seni görmeden özledim.
Sen beni hissetmeden unuttun.
BOŞLUKTA YÜRÜYEN BENİN BİR NİHALİ TARZ YOLCULUĞU
— Kendine yabancı bir bedenin içinden —
Ben kendim yazıyorum,
Ama ben kimim?
Nihal Risalesi: İç Evin Derunî Sırları
Kütüphanesi, sükûtun mabedi gibi durur
Nihal’imin kalbinin tam orta yerinde.
Ceviz ağacının hikmetiyle demirin celâlinin
Kucaklaştığı her rafta
Bir esma tecelli eder.
Aşk ve Yokluk Risalesi – Nihal’im
Karanlık iner aklıma, bir perde gibi,
Her şey yeniden başlar bittiği yerde.
Ama ben dönüşsüz bir yolda yürürüm,
Ayak izlerim kumlarda silinmiş,
Tek Vuslatın Mührü: 'Yâr'ın Birlik Yemini'
Ey Gönlümün Mutlak Sahibi, Ey Var'ım, Ey Yâr'ım!
Sözlerim sana bir yalvarış olsun, içten ve zarsız.
Duyduğum her ses, senin Sessizliğin olsun ki,
Başka bir seda, bu mabedin perdesini yırtmasın.
Kulaklarıma değmesin fâni bir fısıltı;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!