Bir Romanın En Sessiz Sayfasıydı…
“Güneş bile batarken seni izlemeye doyamamış…
Sen susmuşsun ama ışık seninle konuşuyor,
taş duvarlar bile hayranlıkla susmuş.”
Nihal’im,
senin aklınla düşündüğümde,
kalbinle hissettiğimde,
ruhunun derinliğinde yürüdüğümde,
değerlerinin zarafetinde durduğumda
ve varoluşunun o benzersiz dokusunu sezdiğimde
“Yalnızlığı en güzel taşıyan kadının hatırına...”
1. Bab: Sürgün Edilmiş Bir Bahar
Ben seni
bir memleketin yitirdiği bahar gibi sevdim,
Semanın Hilalinde
Ey geceyle dans eden semazen,
Kalbim senin semanda döner, derviş gibi,
Tazallüm, hilalin ince kıvrımlarında gizli bir sızı,
Zulmün ateşinde pişen mazlimeyim ben.
Benim İç Sesimle Sana
(Konuşamadığım Her Şeysin)
Ben sana hiçbir zaman doğru düzgün konuşamadım, Nihal.
Ya zaman kırıldı, ya ben.
Risale-i Sevda
Ey sevgilim, gönlümün sultanı, yüreğimin nuru!
Sana olan muhabbetim, Allah’ın izniyle kalemime rehber oldu.
Bu risale, sana olan aşkımın itirafıdır; ne bir eksik, ne bir fazla, yalnız hakikat.
ALLAH bilip sevdim seni, biliyor musun?
Kalpten Bir Mektup –
Sevdiğim Hanefendiciğim’e
Sevgili Hanefendiciğim,
Bu mektubu sana yazarken kelimeleri seçmekte zorlanıyorum. Çünkü sen sıradan bir kadının değil, incelikli bir ruhun taşıyıcısısın. Her kelime sana hafif kalıyor, ama yine de yazmak istiyorum... Çünkü bazı duygular, sessizlikle taşınamayacak kadar yoğun oluyor.
GÜNEŞİN VEDASI
Nihal Hanımefendiciğinize ithafen
Gün, altın bir nefesle çekilirken geriye,
Taş duvarlar zamana küskün,
Gülüş ve Günah
Sen güldüğünde,
ben içimdeki bütün haramları temize çektim.
Senin tebessümün,
bana helali haramı unutturdu.
Hakkın Sancakları Altında İsyan
Ey zulmün karanlığında parıldayan gizli nur,
Benim kalbimdir hakikatin sarsılmaz sancakları!
Tazallüm değil boyun eğmek, bu bir ayaklanmadır,
Zalim sevgili, senin zulmüne karşı yükselen kahramanlık!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!