Divân-ı Aşk-ı Pâk

Mecnûn olup her sevdâya düştüm, dîvâne oldum,
Bilmem ki niçün cânıma bunca mihnet doldu?

Cismin hevâsı bir serâb, gönül gamdan harâb,
Vâdî-i hicrânda aşk, âh ile bir cânân buldu.

Kim ki cemâl-i Hak bilip her sûrete aldanmaz,
Şol aşk-ı pâk içre cân, dîdâr ile meşgûl oldu.

Ey pervâne, şem’ sanma dünyâda yanan aşkı,
Yansa dahî, mâşûkun cânına mihnet doldu.

Sen aşkı Hak bil, cânını aşkında fânî eyle,
Kim Hakk’a vuslat erişti, aşk-ı Hak’la mesrûr oldu.

Rahmet iner bu gece, günahkâr kalbler arınır,
Berat’tır af kapısı, aşk ehline bahşoldu.

Ey yâr, affı dile, secde eyle cân-ı cânâna,
Kim ki gözyaşı dökerse, Hakk’ın nûruyla doldu.

Kurtuluş gecesidir bu, dergâha varıp yakar,
Şol aşk-ı pâk içinde cân, mağfiretle mesrûr oldu.