Biliyorum sen de sabah rüzgarının sürüklediği
Yapraklar gibi savrulup gideceksın
Hayatımdan birçok hatıralarla..
Biliyorum sen de
Yoldan geçen kervancılar gibi
Hayatın sensizliğin sabahında
Solgun bir çiçek gibi boynu bükük....
Güneşse sanki gecenin yalnızlığından
Korkmuş gibi solgun duruyor....
Eridim, eridim büyük bir dağken
Taş, toprak, toz oldum
Senin yolunda giderken İstanbul,
Kendimden oldum.
Benim için sen büyük bir şehir
Sordular bana kımı seviyorsun diye?
Bense aşığım bir güzele.
Aşkımsa anlatılmaya değer,
Ama anlatılmaz hiçkimseye.
Seni seviyorum.
Bir anda etrafı sis kaplayıverır,
Ufkun kararır, dünya cehennem oluverır.
Bazen insan mutlu olsa da,
Yalnız yapayalnız kalıverır..
Etrafımızda dostlarımız vardır ama
Küçüklüğümde bır kavak ağacı vardı
Upuzun boyu ve geniş dallarıyla
Rüzgarların vokalistliğini yapardı
Bizse bu türkünün gölgesınde büyürdük
Hiçbir şeyden habersız...
Artık karanlıklar bitti! ..
Merhaba aydınlık günler,
Merhaba yeni gün,
Merhaba başka parlayan güneş! ...
GÜNAYDIN......
Bu yüreğım burkulmuş sensızlığınden
Yollara vurmuş kendını
Dert yanmış dostlara kımsesızlığınden...
Geçmışıne tul perde çekmış hayatının
Anlamaz olmuş kımseler gönül yasının
Yıllar sonra bir gün ha..
Belki olur ya.
Ağaçlar filizlenip,
Çiçekler yeniden açar ya..
Poyrazlar durulup, meltemler eser ya..
İşte o anda bir gül burcu burcu kokar ya..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!