Her gece ölmekte bir kadin,
Her düş sonrasi
Umudun ülkesinde,
Her gün sabahi
Uyanir uykudan
Halen, açlık içersinde yaşarken,
Vahşice, gecemin karanlığına örülen
Ölümü ve sürüklenişi anlatmak istiyorum, sizlere.
Öyle bir haydutlarki bunlar,
Yasak koymuşlardır,
Onu ne zaman görsem cadde üzeri
barışırım kırğın olduğum kentle.
Kırmızı topuklu ayakkabısı parıldarken,
Topraklı yoldan bir toz bulutu yükseldi.
Bu akşam okudum mektubunu;
Sitem ediyorsun
’Üç gündür haber alamıyorum’ diye,
Ama gerekçem var
Biraz yalnız kalmak istedim,
Ve birazda dibine vurmak rakının,
O
Şimdilik yüregimin konugu,
Kimselerin göremedigi bir yabanci,
Gece okşamakta tüm bedenimi,
Parmak uclarinin sicakligi,
Hafifletmekde tüm yorgunlugumu,
Okudum yazdiklarini,
Bilmem nerden başlamali,
neresinden tutmali sözcüklerin,
ve neresinde bitirmeli
şiirleri,
Biz insanları yaşama bağlayan
Birşeyler var.
En keskin olanı nefes almakdır,
Sevmenin kuralı ondadır,
Denemeye kalktığımızda,
Sevmemeyi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!