Devran Demir Şiirleri - Şair Devran Demir

Dünyaya bakıyorum
Umutsuz bir karanlık
Sana bakıyorum
Doyumsuz bir aydınlık

Dünyaya bakıyorum

Aramadan düşünmeden
Kendiliğinden, çıkıp
Çıkıp geliyorsa dizeler
Sen de biraz şairsin artık...

Hayatın acısını mutluluğuyla
Dindirdiğim kadın
-Havam, suyum, ışığım-
Hiç kimseler görmeyecek
Seni herkesten

Emekliye emekliye
Mutfağa dek, geldi bebek
''Anne'' dedi ilk kez
Annede bir ağlama duygusu
Bu da bir mutluluk.

Seni sevmekle ben işledim ilk suçumu,
Cezamı bana güzelliğin verdi.
Ben şimdi aşk zindanında
Bir sevda mahkumu,
Unuttum aradan kaç gün geçti.

Gitgide büyüyor umutsuzluğun gölgeleri
içimde/gitgide siliyor ışığını gözlerimin
günlerden uzak tanımsız hüzünler yaşıyorum
gitgide çoğalıyor ürpermelerim
gitgide üşüyorum

Benim en büyük zevkim
gece ışıklarını seyretmektir.
Benim en büyük zevkim
ay ışığını, mum ışığını.

Benim en büyük zevkim

kimsenin kimseyi dinleyip
anlamaya vakti yok
kimse kimsenin sevincini
bile paylaşmıyor artık

herkesin kendi sularında

o an... ne annen
vardır yanında
ne baban,

o an... ne melekler
gelir yardımına

Anamız var babamız var ailemiz var
Derdimiz var tasamız var çilemiz var
Kızdığımız var küstüğümüz var kırdığımız var
Ölüm yok ölüm yok ölüm yok

Evimiz var işimiz var arabamız var