Devran Demir Şiirleri - Şair Devran Demir

Dönerek gizli ışığından bir yerin
dingin bir huzurla susuyorum
yudumlarken sıcak bir çayı
geniş avlusunda bir caminin.

İnsanlar hep aynı yerde

Filizî bir rengi var gecenin.
Ay karanlığın dokunaklı yüzü... uğrun usul
Tazeliyor yorgun duygularını,
Mağrur ve mahzun kadının.

Ayaklar altına alınmış nice değerin

-Serap Hoca'ya

Ne vakit bir yağmur başlasa
Hep bir yerlere, bir şeylere
Geç kalmışlık duygusu
Gelir, oturur içime...

Usulca gelip ardından
eğilip öptüm bir çocuğu
sokakta oyun oynarken
içimden geldi.

''Aa, sen misin? '' dedi

1/
O kadar ışıklı ki
Gözlerimize tutulan dünya

Karanlıkta kalıyor hepsi

Üç dizede kadın:

Varlığı huzur yokluğu elem
Olduğu yer cennet
Olmadığı cehennem.
üç dizede çocuk

uğrun usul yaprak döküyor yine ağaçlar
bulutlar derin derin iç çekiyor
ey benim çocuk yüreğim hazır ol
bak hüzün geri dönüyor

ben alnımı camlara dayamıştım
o başını omzuma yaslamıştı

gitmek değildi kalmak değil
ayrılık değildi özlem değil
öyle umutsuzdu ki yüzü gecenin

birinci gün/ unutacağım
ikinci gün/ unutacağım
üçüncü gün/ unutacağım

dördüncü gün/ unuttum..

ne adım kalmalı geriye
ne bir anı geçmişten
ne varsa ruhuma acı veren
her şeyi unutmak istiyorum

ne bir üzüntü dünden