Bitmedi aşkın bitmedi
Bitmedi ama gitti...
Ellerim sıcak şimdi
Yine sen varsın içimde
Eskisi gibi...
Umudun yolculuğunda
Karşıma çıktığında sadece
Göz yaşında yüzeceğimi bilseydim
Kurak topraklarda yaşamayı
Tercih etmezdim
BENİ TÜKETTİM
Bir hayal'e beni tükettim
Gidişatın çaresizliğine illetim
Bırakma vicdansıza ey ümmetim
Beni bitirdim sevdaya diz çöktüm
O gün bir kurşun sıkıldı
Nereden geldiği beli değildi!
Canlar yandı…
Gözler ağladı…
Yürekler kırıldı…
O gün biri öldü
YORGUNUM
Gecenin sessiz ve ıssız renginde
Uyku tutmuyor yorgunum dünde
Kalma bugünüme…
Öylesine yılgın bitkin hallerde
Sabah ezanı okuyor
Yalnız sen
Yalnız kalmak insanın kendisiyle
Yüzleşmesi demektir.
Yüzleşirken korkmuyorsan
Doğruların yanlışlarından
Çok demektir…
Vefa
Her şey soğuk kırgın ve yaralı
Neye el attıysam
Sonu hep hayal kırıklığı
Ve hüsran doluydu
Zalim feleğin dünyamda bir tek
İnsanların sahibi kul olamaz
ben kullara sahip değilim
kullar bana sahip olamaz
canımızı emanetten taşırız
kimse ruhumuza değemez
sadece seven yüreğine sığarız
Isız bir gecenin ıslığında yankılanıyor yalnızlığım
Geceyi gündüze giydirircesine çabalıyorum
Yokluğunun yalnızlığnda acı ile yoğruluyorum
Gözlerime gölgen düştü
nereye baksam hayaline düşüyorum
Ağlama sen ağlama
Asil olda dönüp arkandan bakma
Sen terk ettin şimdi ağıt yakma
Gör işte eserin karşında
Sevdanın acısı dağıldı içimde
Kalemine yüreğine sağlık...