Derya Avşar Şiirleri - Şair Derya Avşar

BEN BANA
Çatlayan toprağın
suya hasreti gibi
susadım sana
güllün bülbüle
hasreti gibi

Pamuk gibi yüreğin
Nasıl bu kadar taş kesti?
Tek damla gözyaşım aksa
Yere düşmesine izin vermezdin
Tuzunu tadar yutardın
Şimdi bana git gelme diyorsun

Bitmedi aşkın bitmedi
Bitmedi ama gitti...
Ellerim sıcak şimdi
Yine sen varsın içimde
Eskisi gibi...
Umudun yolculuğunda

Karşıma çıktığında sadece
Göz yaşında yüzeceğimi bilseydim

Kurak topraklarda yaşamayı
Tercih etmezdim

BENİ TÜKETTİM

Bir hayal'e beni tükettim
Gidişatın çaresizliğine illetim
Bırakma vicdansıza ey ümmetim
Beni bitirdim sevdaya diz çöktüm

O gün bir kurşun sıkıldı
Nereden geldiği beli değildi!
Canlar yandı…
Gözler ağladı…
Yürekler kırıldı…
O gün biri öldü

YORGUNUM
Gecenin sessiz ve ıssız renginde
Uyku tutmuyor yorgunum dünde
Kalma bugünüme…
Öylesine yılgın bitkin hallerde
Sabah ezanı okuyor

Yalnız sen
Yalnız kalmak insanın kendisiyle
Yüzleşmesi demektir.
Yüzleşirken korkmuyorsan
Doğruların yanlışlarından
Çok demektir…

Vefa
Her şey soğuk kırgın ve yaralı
Neye el attıysam
Sonu hep hayal kırıklığı
Ve hüsran doluydu
Zalim feleğin dünyamda bir tek

Özelliklerimdir beni ben yapan.
Sabırsızım, kıskancım, inatçıyım…
En önemlisi de kızdığım zaman,
Çocuk gibi dudak büker giderim.
Güven duyacak,
Başımı omzuna yaslayacak,