Dengi Naz Şiirleri - Şair Dengi Naz

-Durduk yere-
Durup durduk yere gövdemi sarsa sarsa kopardı üç yaprağımı...

Azıcık sararmış diye!
Başka n'apsaydım.
Her gün doğumundan batımına,

|Edip Cansever' e Hürmetle|


Artık vakit tamam oldu.
Adam kutuya özlemi koydu,
Verip alamadığı maziyi koydu,

Ben ayın koyusunda görünce yüzünü
Değiştim bir geceye bin gündüzümü
Ve hep saklayayim ki o son sözümü,
Olur ki bu mecruha çatasin gelir.

Ah ser-i tâcım, ruh-u revânım
Kabul buyur özlemimi, armağanımdır!
Her gece icâbetinle rü'yalarıma;
İftar-ı visâlin -düş kirasıdır! -

"Kadim bir hakikatti,
Hatta aynıyla vâki,
Olan masuma oldu
Cihan kurulduğundan beri."
...
Misal inci tanesi;

Güneş odaya mı doğdu, yoksa güldün mü demin?
Gülersin elbet, güneşi hasetinden çatlatmaya...
Gülüşünle müjdelenmiş gibi geldi cennetim.
Gülüşün ki, kafi geldi aklımı durdurmaya.
-Sen hep gül böyle-

Yol iz üstü, iz üstü
Sis dağıla,
Can tutuşa,
Aşk pişe.

Sırtını zeytle ovsam, balla da kekilini
Sesin şükür sebebi, cismin nan gibi rızktır.

Sen olmasan niceydi bu fakirin ahvâli
Şükür O Yaradana, seni -bize- gönderdi,

Zaman-ı mehlin birinde,
Göz açıp kapayacak mühlette bile özleyince,
Öyle bir sarılmış ki Havva
Sarsılmış arza çivili dağlar,
Ve sonra aşk,
Kendi rızasıyla inmiş yer yüzüne

Sen ki
Nefesinle gökten yere şevlendirip bulutları;
Bir sağanağın müsebbibi olmuşsun.
Nefesinden meshûr, dalgalara mağlubsam eğer
Asıl bundan mesulsun.