Dengi Naz Şiirleri - Şair Dengi Naz

Sen,

“Sen sağ/ben selamet” ötesi bir diyardan
İnce uzun parmaklarınla bir gece,
Elma çiçeğinin ahını alıp gelmişsin.
Pembe!

Haydi gel,
Iki ayrı kıtadan aynı manzaraya baksın penceremiz.
Sıyır sen de ıraklık perdesini,
Aynı mevsimi görüyorsak ne haz.
Eylül'müş , Ekim'miş ayları boş ver,
Bana güz yapraklarını anlatıp durma!

Doğrulsam, dağları aşar yalnızlık,
Eğilsem derya diz boyu.
Ben değildim Yusuf'un düşü,
Ama bu dertmiş, dipsiz kör kuyu.

Bir saman çöpü ile Nuh tufanını,

Rivayettir;


Leamet ağacına ab-i hayattan
Esafil avuç avuç su taşıyınca,

~
Ey Cân'â !..

Nereye yakıştıraydım,

O avcumda evirip çevirdikçe ışığı kırıp aklımı rengine

Cangüzârım,
Menendsizim,
Ey kara sevda ile
Eflâtunî sevdiğim;

Her gece doğan aya;

Cangüzârım,
Menendsizim,
Ey kara sevda ile
Eflâtunî sevdiğim;

Cangüzârım,
Menendsizim;
Ey Kara sevda ile Eflâtûnî sevdiğim!

Yeni ay hilalini hasetten virgül virgül parçalayip,
Gecemi gün eden o tebessümünün

Cangüzârım,
Menendsizim;
Ey Kara sevda ile
Eflâtûnî sevdiğim!

Ben Çimen,
Hayırlı evladı Toprak Ana'nın.
Nicedir bıkmıştım suskun kalmaktan,
Belki de duymaktan
Alttakilerin ah-u zârını...
Önce şu bilinsin ki;