Dengi Naz Şiirleri - Şair Dengi Naz

Bilirim
Kutsi elle, Yere çakılansın
Amenna...
Koynunda izler ki, Nebi ayaklarından.
Ve Hatta,

Sevgili,
Kırık aklim
Hani,
Malum üç elma
Gökten yere düşünce,
Renk mi görülür önce,

Zaman dediğin bir ulu ağaç,
Amma ki Sahibi var
Ta en tepesindeki yemiş,
Gökteki kuşun değil;

Odaya hasretinin;
Kesif bulutları sökün edince geceyle;
Bakışının keskin yanıyla limeledim hüznümü.
Sonra sandığından çıkarıp,
Nâmümkün olasılıkların kumlu kağıdıyla düzledim
Kalbimin kaba yüzünü,

...
Kurban olduğum çocuk;
Yıkma yüzünü,
Öyle mahzun eğip kirpiklerini
Boğanaklar dökme başıma.
Bil ;

Senle vedalaştık Consello,
Burada bitmez dediğin yerde vedalaştık.
Güvercin taklasinin,
Ve Lodostan muzdarip
dalgalarin her tekrarinda vedalaştık üstelik.

Kapa gözlerini...

Bak,
Bu bir parça deliliğim,
Yakmadığın ateşte ısınışı ellerimin.

Bir susuz ceylan,
Pür telaş
Koşup da suya,
Günün birinde;

Eğilip

Aradıkça bulunmaz/Buldukça kaybolanım.
Varsam yarımsın/Yarımsan tastamamım.
Uğrumda feth edildi muştulanmiş bir şehir.
Her yerde bilinirim, amma ki lâmekânım

Çoğuna acımadım benle dolan hep aç'tı.

Rebiülevvel 1146


Birinci kat;
Girizgahtır.