Her gün batımında,
çakırkeyif bir akşamı avutma telaşı benimki.
Sussam aymazlık, susmasam şiir sanki.
Uzaktan da olsa,
mutlu olduğunu, gülümsediğini bilmek ne güzel.
Suskunluğumla çok iyi anlaşan keyfin nasıl,
hem sonra yakın olup da ne olacak?
Günün her anına sıkıştırılan,
ve;
Say ki,
teninde fesleğen kokusu lacivert bir ege akşamı.
Say ki,
kaşın, gözlerin, gülümseyen gamzelerin.
Say ki,
sözlerin,
O aklındaki alaboralar,
serseri fırtınalar,
gamzelerinde umudu yalayan bir imbata dönüşür.
Yeter ki,
eksik olmasın yüreğindeki kavgan.
O hiç geçmez sandığın zaman,
Yıllardır sen olduğum duygusu,
acılarımın dışavurumunun canını yakacağı korkusu,
ne zaman aynada yansıyan yüzümü görüş günü gelse.
Can kırığı hasretin bile gülümsetir,
görmemen için eksilen yanımı.
Yüreğime çiseleyen vurdumduymaz düşüncelerime,
sessizce ayak uçlarında girip,
çiçek açan gece sefası gibiydin.
O gün bugündür sesinin her tıkırtısında ayaklanır,
sağanağa dönüşmüş gece sefası merakım.
Söylesene,
İnsana inandık, aldandık !..
Geç kaldık.
Ağacın özündeymiş oysa acısı,
devrilince anladık..
Sana hiçbir zaman git demedim.
Hoş,
sen de bana gel demedin.
Gel-git’lerden habersiz çiçeklenip,
vedaya kapılan bir sevdaydı bu.
Hadi artık,
geç kalma git sen..
Merak etme ben oyalarım hüznü.
Kasım2017/Kınık-Soma
Uzun yıllar olmuştu görmeyeli.
Misketlerimi kaybettiğimde yüz yüze,
annemi babamı kaybettiğimde de içimde konuşmuştuk,
teselli etmişti.
Sevmiştim rahatlatan, huzur veren yanını.
Denizler sütlimanken,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!