İçimde her geçen gün,
Dağ gibi büyümene rağmen!
Ne komik..
Tek satıra sığdın,
Yalnızlık.
Öyle bir rüzgar ki gidişin! ..
Her şey darmadağın,
Hep bir şeyler yarım kaldı.
Gidilmeyecek mesafeler,
artık durmaya kurulmuş zaman,
tutulmamış sözler, yazılamamış şiirler,
Ne şehirlerden geçtim burcu burcu sen koktun,
Oysa içinde hem çoktun hem yoktun..
Gözlerimde ilkbahar yoksulluğu,
Zemheri ayazına tutulmuş bir karakış mı,
hüzün kirpiklerinde asılı bir hazan mı
belli değil.
Sormayın, bir sevgili
Ki o;
Ben ölesi ,
sense,
eh işte öylesi sevdin beni.
Hani,
üstadın kızıp attığı kadar var.
Şu yerini, haddini bilmez ‘’y’’ nin değeri..
Ardında bıraktığın,
gözleri yaşlı derin bir özlem,
kanayan bir keder.
Hiç yakışmadı sana bu genç ölüm.
Çocukluğum gibi kaybettim seni.
Aşkolsun aşk , aşkolsun sana…
Su gibi akıp giderken sen,
ayak bağı oldum sana hep hayat.
Vazgeç artık sırtında taşımaktan..
Geçmiş güzellikleri anımsa diyemem sana,
bu kıskanırım diyen ayrılığa haksızlık olur.
Ama olur da,
seni çepeçevre sarıp sarmalamış kalabalığın içinde,
gözlerine bir sızı takılırsa.
Unuttuğun delibalım güzünü hatırla..
Koşar adım içimdeki çocuğu sobeleyen,
çocuksu sesinle yerle bir oldu.
Bak ben büyüdüm, kocaman oldum yalanım.
Ötesini hiç düşünemedim,
bağışla beni, ben bir türlü büyüyemedim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!