Cihat Şahin Şiirleri - Şair Cihat Şahin

Kul gafilse Rabbinden; onun nefsi emmare!
Nefse tabi nadanlar; ne emretse yapıyor!
Yoksa şayet diyanet; sırf ziyandır semere!
İlah yapıp hevayı; gece gündüz tapıyor!

Nefse olmaz itimat; mutmainne olmadan!

Alevilik bir sembol, kahir ismen alevi
Yakar onu uhra da; şu isminin alev’i!

Taat yoksa içinde; o, beldeden al evi!
Onca yeşil beyt varken, alma sakın al evi!

Has bir dost buldum, adı Mustafa,
Safilik dersimi, ben ondan aldım.
Halinden dilinden, damlıyor safa,
hilmine sabrına, dün hayran kaldım.

Haşin davranıp, yaptım kabalık,

Statüko gitsin diye
Akl-ı selim; “evet! ” diyor.
Diktatörlük bitsin diye
Demokratlar; ”evet! ”diyor.

Meclis olmuş yetkisinden!

On gün oldu geziyor, ortalarda ramazan!
Hala lakayt oruca, kalbi temiz(!) lafazan.

Tutuyor çoluk, çocuk, pür neşeyle, şevk ile
Ne şikâyet ne gına, görev yapar zevk ile.

Sevgi hasbi değilse, üç kuruşa alınmaz!
Öyle sevgi sonunda, mahbubunu öldürür.
Gerçek sevgi bu günde, kolay, kolay bulunmaz!
Nasip olsa bir kula, onu her dem güldürür!

Aşk aranmaz sokakta, onun yeri âlidir!

Hey geceler, geceler!
Kimler sende geceler?
Yine işret, oyunla;
Helakte mi niceler?

Ah geceler, geceler!

İki gözü niye vermiş yaratan?
Her gerçeği görmek için dosdoğru!
Atisine böyle baktı dün atan,
Tek göz ile görülemez hoş doğru!

Dünya, ukba ancak öyle bulunur,

Bizim seyyah gezmeye,”devam” deyip yürüdü
Yeryüzünde deliller, fazlasıyla var idi.
Mademki lazım ona; tahkiki, tam bir iman,
Ne kadar bürhan bulsa, imanına kar idi.

Bir oğlakla bir deve, gidiyordu yan yana,

Dünya cennet kâfir’e, Müslüman’a bir zindan!
Lüks ve konfor içinde yaşıyorlar bil ondan.
Mümin daim çilede, yaşar çoğu aç bilaç,
Zira mümin, Müslime şu hayatı imtihan!

Güya ceset cennette, ruhu yanar sakarda!