Cihat Şahin Şiirleri - Şair Cihat Şahin

Tertibim Zekayi, korkup ölümden,
Epeyce isyanlar, söylemiş dudak!
Zekâyı boş koyup dini ilimden,
Yapmışsın hayatı, gözüne budak!

Esamin yok iken, eyleyen tertip,

En büyük zulüm, yalanla şirktir!
“zalimin dostu, zalimdir”derler!
İfratla tefrit,yanlışa kürktür!
kazipten müşrikten, nefrette yerler!

“Setretmek gerçeği, manay-ı küfür! ”

Adalet-i tam diyen, tasdik etsin Adil’i!
Bu uğurda say edip, düşünmesin tadil’i!
Pek ucuza alınmaz, istenilen o nimet;
Zira onun şu arzda; bulunmaz muadil’i!

Gelin dostlar sizlerle; bir geziye çıkalım!
Mekân olsun bir bahçe; mevsim olsun ilkbahar.
Terk edelim ülfeti; merak ile bakalım!
Fark edelim bir nebze; ne sergiler nevbahar?

Nasıl olmuş yemyeşil; kışın ölen şu toprak?

Koymuştur kıstası ezelden Allah!
“Hak namına sev, hak namına küs”
“El hubbu lillah vel buğzu fillah”
Mugayir sevgiler, talihsiz makûs!

Rahmandan daha çok sevemez kimse!

Arzulara gem vurdum, fani yârler istemem!
Kurdum baki hülyalar, zail karlar istemem!
Zaten arzda unvansız, miskin, geda bir kulum,
Ama sonsuz hayatta, kem zararlar istemem!

Nefse sorsam ister hep; ani, fani zevkleri,

Meydanlarda höykürdü; sözde laik olanlar!
İktidara sövdüler, demokratı dövdüler!
Anti laik sayıldı; sessiz sakit duranlar!
Görmeden dereleri; biraz fazla ivdiler!

“derinlerle”anlaşıp; halka karşı çıktılar!

Din’dir insi felaha, vasıl eden doğru yol!
Tutmaz onun yerini, başka fikir ve ekol!
İstiyorsan mutlaka, sen cennete girmeyi;
“İman ettim” de dine ve sonra da doğru ol!

Yeni dilde annesin, ana derim ben sana.

Anne; “çile” demekmiş, öyle der lügat bana.

Anne; “gece kalkışı”,evlat için nöbete,

Çıkmış raydan fukara;
Ben bu kula ne desem?
Düşecektir o nar’a;
Doğru yoldur bu desem!

Yok, elinde hak kıstas;