Cevdet Altay Şiirleri - Şair Cevdet Altay

Yazık

Gururumdan taviz verip,
Döktüğüm dillere yazık.
Dost canlısı bir can sanıp,
Düştüğüm hallere yazık.

Yazıklar Olsun

Gönül sayfasından sildim adını,
Yazdığım o güne yazıklar olsun,
Ahde vefasız o nankör kadını,
Sevdiğim o güne yazıklar olsun.

Saf altın yürekli bir, kadın çıkmış
Okyanus adında,bir dernek kurmuş
Garip gurabaya kol kanat germiş
Kimsesize kimse,oluyor yengem

Çocuklar çiçektir solmasın diye

Kandım bir namerdin,tatlı sözüne
Ana beni benden,aldılar yetiş
Sevenlerin hasret,kaldım yüzüne
Yavrunu tuzağa,saldılar yetiş

İsyanım beyinsiz,başıma benim

Başımda dolaşan kara bulutlar,
Tükendi takatim daha yetmez mi,
Herkesin bağında şakıyan kuşlar,
Bir kerede benim için ötmez mi?

Ben anamdan bahtı kara doğmuşum,

sana yandığımı sen bile bile,
mecnunun eyledin düşürdün çöle,
yaralı kuş kimi galmışam bele,
yar ne yamannı günnere galmışam.

derdimi söylesem dağa yol olar,

Uydurup kafandan,yorum getirdin.
Ya ne tez harcadın,ne tez bitirdin.
Ne söylesem alıp, buza yatırdın
Dondurdun sen beni,yol arkadaşım.

İçim titreyerek, seni sesledi’m.

İçer de hasret var kimse bilmiyor
Yürekler matemli yüzler gülmüyor
Dumanlıdır başın geçit vermiyor
Yol ver ağrı dağı yol ver ne olur
Sevdam yollarımı bekleyip durur

Neredeydin şimdi çıktın karşıma,
Hayıflanıyorum ben bu yaşıma,
Bir kibrit çakmışsın,köhne döşüme,
Yakıp duruyorsun,güzel gözlü kız.

Aslını sorarsan Kafkas elinden,

kader demiş yazı demiş sevmişim,
seninle ağlayıp senle gülmüşüm,
tek sırdaşım gönül dostum demişim,
bir kalemde silip atma güzelim.

küsüp zehir katma tatlı aşıma,