Cengiz Çetik Şiirleri - Şair Cengiz Çetik

Hayat,zalim be gülüm
Pusuda
….Uyuz çıkarlar
Acımasızlıklarla dolu yollarda
………….Ezilmiş, tomurcuk güller
Baksan da …görsen de

Sen gittin ya
İstanbul’un göbeğine
Buralar sensizliğe mahkûm
Sessiz ve boynu bükük
Bense… hala arıyorum
Gizemli bakışını her yerde

Tutsağım duygularımla
…..Gözlerinde
……..Bir karış toprağın altında
………….Gömülü kalmış
……………..Bir avuç insanın
…………………….Varoluş direnci gibi

Yıl 2064

sabah olurken, biten gecenin
puslu karaltıları içinden
yaşanmışla yaşanmamışlığın arasından
çevreyi saran küf kokusuyla

Ayakları çıplaktı,
Yürüyordu sokakta,
Nereye?
Kendi de bilmiyordu.

Gidiyordu,

Artık dönülmez bir yoldayım
Biliyorum ama
Pişman değilim duygularımdan dolayı

Bağlandım sana en içten duygularımla
Yok artık benim için başkası

dayan arkadaşım, geliyorum
telefonu bırakma elinden
dinle bak, dinle beni
bugün de geçti böyle
yarın ne olacak deme
yaşıyoruz işte, gün ve gün

Göçmen kuşlar uçtu gitti uzak diyarlara
Giderken haber saldım ceylan gözlüme
Yazıp ta gönderdim yüreğimdeki sevgiyi
Kollarım boş bekliyorum onu hala
yıllar geçti gelmedi gittiği yerden
Anladım ki

Sahil kordonunda bekledim saatlerce
Bir onu, bir de balıkları
Çaresizce
Sözde sazanlar gelecek oltaya
Oturup keyfini çıkaracağız diye
Oysa

Bahar yürekli sevdiğim
Gözünde açmış güneşin
Bakışında ayçiçeğin
Maviliğinde kaybolan
Sarı yapraklar arasında
Yine, sen sardın içime