Cengiz Çetik Şiirleri - Şair Cengiz Çetik

Bitirdin
Sonunda bitirdin aşkım
Dumanların içinde yaşattığım
Duvarlarımı her gün, sevgilerimle ördüğüm
Aşkla gönlümü avuttuğum … tatlı düşlerim
Seni durduracak güçleri içimde sakladığım

Seçildim geldim size,
..neşenize neşe verdim size.
Neyledim,
..ne ettim size.
Yaşamı tanırken
...koptum içinizden.

Gözleri benli, bensiz başka güzel
Kızıl saçları, simli olmuş güzel
Yanakları al, yüzünde ay güzel
Yakın eylesen, ayrılığı güzel
Beni benden sen, sen eyleme güzel

Ne ceylanlar gördüm
….yaklaşınca, fırıldak gibi
…….içleri, ren geyiği kafasına dönen
Ne ren geyikliler gördüm
….içlerinde, ceylan güzelliği taşıyan
Hayatta

Kapattım gözlerimi,
……bir an, ruhunu hissedince
Ruhumla birlikte
...Daldı
....Rüyalar âlemi içine
Aldığım

Anam,
Niçin ağlıyorsun?
Duymuyor musun sesimi?
Ben geldim.
Bu kalabalık neden?
Adımı söyleyenler,

İçimde yanan sevda ateşini
Görmedi gözleri,sevmedi beni
Gel, vazgeç, düşte kalsın gönlüm
Bu sevda sana göre değil

Benli gözleriyle, esiri olan yüreğim

Hoşgeldin Aramıza Seçkincan
Güneş bugün, bir başka doğdu yeryüzüne
Güller sevgiyle koktu, gülümseyerek güne
Kargalar sustu, bülbüller şarkılar söyledi

Bir zamanlar bazı değer ve duygulara gelebilecek en ufak bir harekete tepki duyarken şimdilerde öyle şeyler yaşıyoruz ki bazılarımızın kılı bile kıpırdamıyor. Acaba küresel ısınma beyinlerimize de mi zarar verdi diye düşünmekten alamıyor insan. Son zamanlarda ne çok şeyler, şey olmaktan çıktı. Ama bakıyorsun çevrene sanki öyle bir şey yaşanmamış. Bugün de şeylere taktık kafayı. Şeyi de sündürürsen nereye istersen oraya uzar anlamı. Çok tehlikelidir bu türden konuşmalar. Ama girmiş bir kere Türkçemize. Her uyduramadığı bir sözcük yerine hemen şey sözcüğüyle kurtarıyor. İdare ediyor ya biz de bugün kaptırdık kendimizi şeye. Bindik bir alamete, gidiyoruz kıyamete. Bu söz, sanırım bir şarkı sözüydü, kalmış içimde.



Alıştık dedik ya. Çevremizdeki olan biten her türlü olumsuzluğa. Alıştık televizyonlardaki gözümüzün içine baka baka yalan söyleyenlere. Alıştık. Yüzde yirmi- otuz enflasyonu içimizde yaşarken, yüzde ikiyle yaşama mahkûm olduğumuza. Alıştık, bir sevdiğimizin gün olmaya kırıcı sözleriyle deprem yaşamaya. Alıştık, unutulan insanlar gibi bir köşede sessiz isyanları oynamaya. Alıştık, alıştık, alıştık. Nelere alışmadık ki. Gerçekten alıştık mı sahi, tüm olumsuzluklara kayıtsız yaşayabilmeye. Siz ne dersiniz?

Hasretin
……bıçak gibi
……………kesti yüreğimi
Gün gün
….çöktü
……saplanan sızıyla