Cengiz Çetik Şiirleri - Şair Cengiz Çetik

Gecenin koynunda yıldızlarını saklamışlar
Düşüncelerini dört duvar altına almışlar
Tüm güzelliklerini siyaha boyamışlar
Bağlamışlar kalbini çıkış kapısına
Yine de inatçı direncini kıramamışlar
Tuzaklarla savaşan… güneş yürekli sevdiğim

Sustu kalemim aylar var ki
Ne şiirler yazmak geldi sana
Tutuldu kaldı her sözcük dilimde
Sen gittin ya güzelim… sustu şiirlerim
Boynu bükük, öksüz kalan ilhamlarda
Dizeler… ezilmiş duygulara hapis gözlerde

Karanlığa mum yakıp
Işığıyla gerçekleri aydınlatan
Sevdiklerini yalnız bırakıp
Uğrunda hayatını veren
Çocuklarının yarınlarına kendini adayıp
Halkının geleceğini düşünen

Bazen hayatta; aklın, mantığın almadığı yaşamlar yaşanır. Duygular sislenir, gözler kararır ve düşünceler körelir. Bazen de kararan düşünceler aydınlanır; renk cümbüşü haline gelir. Düşler kurdurur, ütopyalar canlanır içinde. Ve sen, unutursun çevrendeki gerçekleri. Yaşarsın kendi küçük dünyanda.

Dünya kurulalı; ne güneşler doğmuş, ne güneşler batmıştır yeryüzünde…

Dünyada, hayat olduğunda; güzellikleri ve çirkinlikleri de beraberinde getirmiştir. Tarihler boyunca, yalanlar ve gerçekler üzerine ne oyunlar oynanmıştır üzerinde. Bir küçük sözle, büyük savaşlar olmuştur. Bir karış toprak için nice hayatlar harcanmıştır. Ne hainlikler türemiştir; kendini kahraman gösteren. Ne kahramanlar gelmiş, gönüllerde yer etmiş; ölümsüzleşmiştir.

Özgürlüğe âşık tutkularımda
Kanadı kırık kartalların pençesinde kalmış
Hayallerim vardı, yarını olmayan


Kirli ellerin, ayakların

ÖYKÜ

Ö ykü’dür senin adın, öykülerle dolu dolu yaşayan
Y üreği sevgiyle, gözleri umutla, neşeyle yarına bakan
K em gözlü gözler ırak olsun senden, sönmesin geleceğin
Ü stün başarılar, sevgiler süslesin ömrünü, öykülerinle

Perde inmiş gözlerine, görmüyorsun gerçekleri
Sinmiş içine tozpembe aşkın hayalleri
Yanıyor çevren, hissetmiyor ruhun
Birer birer kayboluyor, yalnızlaşıyorsun
Kangren olmuş kolların, bacakların
Farkında değilsin… Ağır ağır ölüyorsun

Küçük bir serçe kondu balkonuma
Bakışları her an, uçacak ürkekliğinde
Kıpır kıpır durmuyordu yerinde
Bir tebessüm edip, uçuverdi
Kalakaldı tebessümü içimde

MARİA

M aralın mahzunluğunda, duruşundadır gizli dünyan
A çık sözünde, edanda, sevginde, neşende
R enkten renge girmeyen dobra kişiliğinde
İ çiyle dışı bir olansın, aranılan yokluğunda

Tükeniyoruz be gülüm, tükeniyoruz
Günlük yaşanan yaşamlar yüzünden;
Ne sevgiler kaldı, uğrunda ölünecek
Ne insanlar kaldı, peşinden gelecek
Ne günler geldi, mutlulukla dolacak