Kartal yuvasında karga yaşıyor,
Sevgi çoraklaştı, nefret taşıyor,
Ne söylesem maksadımı aşıyor,
Kağnı gölgesinde yatana bakın!
Senin boyun kaç, kilon kaç gafil!
Sevgilerin zor olduğu dünya’da,
Sevdalara sır olmayı özledim.
Gerçek de olmasa bile rüyada,
Sevgiliyle bir olmayı özledim.
Boşa geçmiş bunca yıla eyvahım,
“ Kızıma...”
Milletimi vatansız,
Vatanımı ormansız,
Şu dağları ağaçsız,
Bırakma sen Allah’ım!
Kap kara geceler yine uykusuz,
Körelmiş hislerim sanki duygusuz,
Umutsuz, çaresiz ama kaygusuz,
Sabahı bekleyen kuşlar gibiyim!
Fırtına kopmuyor, şimşek çakmıyor,
Bu çiftliğin ağasına ne denir,
İnek kızgın, boğasına ne denir,
Ot bitmeyen ovasına ne denir,
Hâlimizi gören vah, vah eyledi!
Fareler kilerde, kediler damda,
Kırmızı bir gül açtı Beyaz karlar altında.
Kar çiçeklerine inat,
Sislerin arasında,
Gönlümün yarasında.
Kar yaktı,
Yürek dondu.
Pes doğrusu çok ayıp,
Bir cumhurbaşkanı bile seçemedi ya şu meclis,
Demokrasi yetmedi aşılmayınca nefis.
Yoklamalar yetmiyor darmadağın yasama,
Kimi zafer sarhoşu, ötekinde yas ama
Anayasa hükmünü seçimden yana verdi.
Demir dağlar eriterek geldim ben,
Kıtalara köprü kurdum Türkiye’m.
Seni candan, candan aziz bildim ben,
Vatanım, toprağım, yurdum Türkiye’m!
Yaylaları, ırmakları, deresi,
Kaç senedir hasretinle yanarız;
Aç kapıyı girelim be Avrupa.
Ömür boyu minnet ile anarız,
Cemalini görelim be Avrupa!
Senin için, töreleri yıktık biz;
Herkes evladını kucaklıyorken
Mermerden bir lahit basıp bağrına
Bir bayram sabahı güneş doğarken
Hisleri kasvetli bir garip ana.
Başını dayamış mezar taşına
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!