Bir ağaç kurursa bin canlı ölür
Bir fidan dik bin canlıya bir şans ver
Bir fabrika kursan bir orman kurur
Bir orman kur bin yıllara bir şans ver
Doğa ile savaşının sonu yok
Madem gelmişiz dünyaya
Bırak harbi yaşayalım
Bu dünya herkese yeter
Nimetini paylaşalım
Paylaşıp ta barışalım
Sana bağlar diktim,bostanlar ektim.
Beni bir başıma bırakıp gitme.
Şu gönlümü sana bir saray yaptım.
Beni bir başıma bırakıp gitme.
Gel sevdiğim bitsin bu hasret,keder.
İnsanım sevdiğim, Tanrı değilim.
Gel beni kimsesiz yalnız bırakma.
Candan muhabbettir benim dileğim.
Gel beni sohbetsiz dostsuz bırakma.
Sevdiğim aşılır en büyük zorluk.
Bu ne sonsuzluktur yüce yaradan,
Dipsiz kuyularda bırakma beni,
Esrar perdesini kaldır aradan,
Derin kaygılarda bırakma beni.
Canan aç gözümü seni göreyim,
Bir arada yaşıyoruz,
Sen beni düşman belleme,
Ana dilimle sözümü,
Demeye pişman eyleme.
Geçinip gidelim dostça,
Kandım cüzdanımın çokça dostuna
Güvendiğim tek dağ halkımla kaldım
İnsaf ettim suçlu çıktım üstüne
Kendi vicdanımla aklımla kaldım
Zalimin devleti düşmanım oldu
Bir hal geldi başa kaldımda darda,
Bu müflis halimle, ben bana kaldım..
O yar saldı beni gitti bu derde,
Çaresiz ,dermansız, ben bana kaldım.
Vefasız ,sevgisiz zamana kaldım.
Dostun bildiklerin çekip giderler
Dert dolu dünyada bir başınayız
Mazlum bildiklerin zalim çıkarlar
Bu zalim dünyada bir başınayız
Acılar yaşarken bir başınayız
Alem sığdı da dünyaya,
Bir ben mi fazla gibiyim.
Dibi görünmez deryaya,
Sığmamış damla gibiyim.
Yedi iklim yedi kıta,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!