Cansel Işık Şiirleri - Şair Cansel Işık

Yine mantarcasına bitti her yanımda aşk yaraları,
Yine kaşındırıyor bu aşk insanları,
Kaşımam bilesiniz mantarımsı sevdaları,
Yaralarım kabuk bağladı ağlarım hala akşamları,
Gitsin benden mesken tuttum uzakları,
Yüzsün en derin deniz deryalarda,

Bütün yıldızları çağırdım dün gece,
Bir, bir anlattım yaptığın her şeyi de,
Bulun onu getirin deyince,
Bihabersiz gözlerime ışıldadı yıldızlar,

Bir sessiz film başladı öylece,

Küfrü sevmeyen adama küfrettiler,
Niye dediler...
Dediler ve üzüldüler...
Seninle beni çarpıp böldüler,
Çıkan sonuçta düşündüler...
Düşündüler...

Yine sabahların kör sağır dilsiz kocasıyla uyandım,
Ayyaş karın ağrıları bir sağdan bir soldan vurdu,
Ben ağladım o bana dokunurken...
Ama... ama... ben var ya;
İfade özürlüsü gözlerimle...
Hani kör bıçağın intikam sahnesiyle,

Aylardan Kasım,
Kasılır Facebook yine kasım kasım.
Kalbimi hoplatır kısım kısım.
Sorma gitsin,
Günlerden Pazar,
Gelecekler bana azar azar.

Ne diyordu Şems;
"Olduğu kadar,
Olmadığı kader"
O halde üzülme.
Sev kalbinden,
Sevebildiğin kadar.

Önce sokaklarımızı kirlettik,
"Bana ne sokaklardan" deme,
Bak perdeyi çekmişsin sende.
Yine dinlemek istemiyorsun belli,
Görmekte istemediğin gibi.

Beni şiirlerde sen öldürdün sevgili;
Gece olunca kudurur oldu ruhum.
Aşk anlatılmazmış ya,
Aşksızlık da aynı keza.
Bak ırzına geçilmiş bedenler yatıyor ulu orta,
Irzına geçilmiş ruhlar da var yamacımda,

Onca tatlı rüyalar varken,
Her gün aynı kabusu görmek gibi bir şey sende yaşadıklarım..
Rüyaysa uyanmak istiyorum artık..
Değilse de uyumak..
Ama sonsuza dek uyumak istiyorum..
Mümkün olsun,

Gülerken ağladığımda anladım çoğaldığımı,
Ağlarken fark ettim yalnız kalındığını,
Yalnız bırakmadım ağlayanları,
Birdim birden çoktu yalnızlığım,
Geniş açılarım kendiliğinden daralmadı,
Kendiliğinden olmadı hiç bir şey