Cansel Işık Şiirleri - Şair Cansel Işık

Biliyor musun;
Bugün gözleriyle küfrediyordu,
Ruhi konçertosundan
Ana avrad düet yapıyordu.
Güldüm.

Yağıyordu yağmurlar
Gözlerinin etrafında yaşlar...
Dolunayla güneş bile dargındılar,
Yakamozlar oturup ağladılar.

Yalancıydı bu sefer şahikalar,

Sana “hiç için sızlamayacak belkide,
bizim gibi birilerini gördüğün zaman? ”
demek isterdim sevgili...
Ama bizim gibi birileri hiç yok ki..
Daha doğrusu senin gibi birisi yok.
İyi ki de yok.

Değmezsin der şarkılar aldatan yüreklere,
Delisin der ağlayıpta sevenlere,
At gitsin der eskidiyse,
Göster ama verme der yaralı bezmişlere,
Doğru olan sevmek mi?
Yoksa sevmeden sevilmek mi?

Adaletsiz sokaklarda,
Kalpleri durdurulan,
Kırmızıları kurutulan,
Gözleri siyaha kavuşan,
Çatılardan aşağıya atılan,
Griye sarılmış,

Kelimelerimin de ağzını bıçak açmaz oldu…
Yüreğim sustu…
Gözlerim yutkundu,
Tek bir damlaya söz geçirememenin savaşında kavruldu.
Kısık sesli rahibeler gibiydim,
Uçmuş rengimle perdelerini kapatmıştım yüreğimin,

Kalbime bakıyorsun,
Birazdan öte yaralı bulunca,
Susup kaçıyorsun,
İyisi mi kalbime bakma,
Gözlerimi de sorgulama,
Çünkü bu aralar utangaç,

Aşklarda bitermiş demek,
Terk etme demeye yokmuş gerek,
Atmasan da satmasan da çaresizliğe,
Kalbin aşkın yalancısıymış demek.

Ucuzundan bir gidişle giden gitti işte

İçimde bir güç var,
Derler ya inadına yaşamak kadar,
Asiyim ben deli bir isyankar,
Kimse anlayamaz beni yüreğim sızlar.

Bir sen varsın bir sen ki,

Gönül bahçen
Kurumaya yüz tutarken,
Ayak basar bahçene bir Adem.

Ezkaza bir tohum düşer
Adem’in gönlünden.