Esaret ayakta pranga demek,
Müebbet esir gibiyim sende.
Sevginle koşarken ovalarda,
Ne acıymış sensizlikte emeklemek!
Unutmak için bir nebze seni,
Yaşıyorum her an zoraki acıları,
Hayat getirmiyor gideni
Sonu kim bilir ki nerede
Bu sonsuz yokuşun
Sen beni yaşa,bende seni
Adı aşk olsun gönüllerde
Bu değiş tokuşun.
Yine yokluğunun ağır adımları kulaklarımda
Sağır edecek beni bu derin sessizlik
Bin yıllık bu şehrin daracık sokaklarında
Adı yalnızlık bile değil,düpedüz kimsesizlik
Kanadıkça kanıyor sahipsiz yara
Bir avuç umut ışığı
Bir parça deniz.
Biraz da aydınlık getirdim,
Karanlık düşüncelere
Sizde ister misiniz?
Yoruldum,
Başlarken ne güzeldi her şey,
Her şey ne kadar da değerliydi;
Zaman, hava, su…
Hani gittin ya hayallerine,
Kurşun oldu gidişin.
Gerek yok üzülmeye,
Her şeyin bir zamanı yok muydu?
Demek ki O’nun zamanı değilmiş.
Sen şimdi mutlu bir şekilde
Sana verilen bu güzel hayatı yaşa
Bugün yokluğunun yıl dönümü
Kederlerin en yücesini yaşamaktayım
Ya benliğimi alır bu aşk ya ölümü
İşte böylesine bir basamaktayım
Her rüzgar bir boğuk nefes
Ruhum her acıya dayanır benim,
Aldırış etmem ahına.
Eğer hala kırıyorsam,
Kuru dalları kırar gibi,
Kalbim içindir,
dayansın diye...
Bir avuç umut ışığı
Bir parça deniz.
Biraz da aydınlık getirdim,
Karanlık düşüncelere
Sizde ister misiniz?
Aralık en sevdiğim ay,
Uzun uzun gecelerin hüznü göklerde,
Erkenden kararan günlerin telaşı bizde
Sahillerin rüzgar ile söyleştiği günler…
İşte o günler,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!