Canan Özanaç Şiirleri - Şair Canan Özanaç

Dur hele bi dinle!
Daha bi bestelik notam var heybemde
Güftesi ''sen'' ezgisi ''ben''
Notaları cüzzam, makamı hüzam...

Yüreğini yüreğim bildiğim,

Şimdilerde;
Hurda pazarında ikinci el fiyatına,
Eski anılar çıktı satılığa.
Yarım kilo demir
Bilemedin teneke fiyatına...

Hani söylemiştim;
Erkek devlettir; korur, kollar, gözetir..
Kadınsa millettir.
Millet olmazsa devlet bir hiçtir..

Sen sahip çık milletine

Henüz okumadığınız bikaç sözüm var,
Zaten benim de daha yazmadığım.

Payidar olduğumuz hayatın,
Yazılmazmış yasaları..

Öyle çok aradım ki bugün seni,
Ama yoktun..
Söyleyecek birşeyim de yoktu aslında,
Yalnız nefesini duymaktı tek ihtiyacım.
Çok aradım seni,
Telefonun ucunda yoktu sesin.

Bende bir adresin yok,
Telefonun, resmin, cismin
İsmin..
Bende sana ait bir hatıra yok..
Hasretini geçtim;
Yokluğun yüreğimin sadık bekçisi sevgili...

Olur da sevgili,
hani bir gün olur da..
Bana hoşça kal demek zorunda kalırsan
İçinde sakla
Bırak o güzelim dudaklar söylemesin vedayı
Baş koyduk biz bu yola dedikten sonra

hadi yıkın heykelleri,
kırın kırk kanatlıların kara düzenini,
düşün meydanlara,
haykırın avaz avaza;
kardeşiz biz, yüzyıllar şahidimiz...
aynı kasıkta yatmadık, ne çıkar,

Bişeyi far ettim biraz önce..
Balkonumda oturmuş çayımı yudumlarken etrafa bakındım öyle, sessiz ıssız ve derinden.
Hafifden esen rüzgarın hışırtısıyla selam veriyorlardı sanki kayısı dalları.
Fark ettim ki; en çok kayısı çiçeklerini yakıştırıyorum bahara. Bir gelin gibi süslüyorlar aylardır kuru kalmış dalları.
Sevgiliye kavuşma hayali kuran bir genç kız gibi süslüyorlar her yanı.
Beyaz bir duvak sanki.

Ne günlerdi diye iç çekesim geldi,
Ahh ne günler!
Bir bir düştü hatırıma, tam da gecenin koynunda.
Küçüktük; pervaneydik anamızın eteklerinde,
Büyüdük; her birimiz başka pervanelere mum olduk.