Eğer birlikte ağlayabiliyorsak
Yalnızlığı bileklerinden kesmeli
Bırak
Bir tek acımızın ağıdı kalsın, kalem tutan elimizde
Isterse esamesi bile okunmasın yazdıklarımızın
Aldırmaz benim deli divane gönlüm
Ben silinmiş bir şiirde sakladım hayallerimi
Nokta nokta biriktirdim bir sandıkta
tüm yasaklı kelimelerimi
Dost sandığım kalemim bile
Artık bir yalancı
Benim gibi o da tükenmiş
Gecenin mahur yalnızlığından sesleniyorum sana
Henüz eşgalim duyulmamışken telsiz anonsunda
Ne olur dinle
Bir gidiş bir bitiş kaç desibel ses çıkartabilirse ömrümce sustuklarımla sesleniyorum
Dilersen tatlı uykuna devam et
Artık acı diye bir bahanem var, canımın sızlatan yerinde
Birikeli bir gece oldu
Canımı almadan koyamazsınız artık yenisini
Bir acıyla tüm stoklar doldu
Sus şair sus!
Okuma bana gece gece
Ne bu kalemindeki firak
Kimden peydahladıysan derdini
Git onun vicdan kapısına bırak!
Sustum;
şafağın güne açacak, aydınlık yüzüne kör olacak kadar,
Sustum, hazanı gönlümde, yüreğimde üşütecek kadar,
Yanağımın kenarına ilişmiş baharı, gülüşümden silecek kadar sustum
Kesin hüküm verirken hakkımda, birşey bilmeden
Sorgusuz sualsiz kırdığınız kaleme sustum
Uzun namlulu bir gecenin karartısında buldum kendimi ben usta
Henüz duvağı açılmamış yarınlara bırakıp ta yüzümü
Permeperişan bir şiir sıktım içime ki, hiç sorma
Kendi karaladığımla bile, umudumdan vuruldum
Hiç öyle fiyakalı da olmamıştı hani, önceki gidişlerim
Bir çift kara gözün zifiri bulaştı yine geceme
Dönüp baksam sıkışacaktı göğüs kafesim, yanacaktı, yaralanacaktı
Bakmasam yağmur olup yağacak, şiir şiir dökülecekti heceme
Vurgun yedim
Hikayemin en kuzguni derinliğinde
Takatım yok
Çaresizliğim bekliyor, bir kalemin titreyen ellerinde
Kimsesizim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!