DELİRMEK
Ben en çok geceleri deliririm
Hüküm giyer yalnızlığım gecelerde
Her tükenişimde yeniden haczolur yüreğim
Ve ruhum benliğini arar dize dize hecelerde
En acımasız sözler çınlar durur beynimin amansız hücrelerinde
Bu şehir hep aşk kokar
Sen kokar yalnız gecelerimde
Kokunu getirir uzaklardan meltemler
Sen içimin en kuytu köşelerinde
Sen benim hüzün bahçelerimde
Koca bir ömrü feda edersin,
küçük bir kalp çarpıntısına
Bir dilenci kaderi gibidir yüreğin
Sadece sancısı düşer, bahtından avuçlarına
Kaçamak gülüşlerim vardı benim
Azarlama korkusuyla herkesten sakladığım
Bölük pörçük kaçak düşlerim vardı
Kırılıp elime tutuşturulan oyuncağım
Gizli gizli rüyalarımda sallandığım, ipi kopuk salıncağım
Dipte unutulmuş bir yüreğin içinde
Gelip te şu dünyaya
Umduğumu bulamadıklarım var
Umudum yüreğimde bir kördüğüm
Gelecekten kaygılarım var
Eskitmedim zaten hiç eskilerimi
Tüm güzel anlarım, anı defterimde saklı
Sen hiç katilinle koyunkoyuna yattın mı?
Her gece bitsin diye bu işkence
Ruhunu bir şeytana sattın mı?
Hiç dağım olmadı benim biliyor musun?
Ama dağ olmuş kederleri taşıdım ben omuzumda hem de yarım asırdır
Esaretim benim huzurummuş meğer
Kafesimde kaderime razı gönlüm,
Sevmeyi, sevilmeyi ne bilsin
Görmemiş, duymamış, hissetmemiş ki ruhum
Dağlamışlar gözlerimi, güzelliklere âmâ
Alışık değilim zaten sevmelere, süslü laflara
Yokluğunun gafletinde satıldı yüreğim üç kuruşa,
bir eskici pazarında
Adı sevmek olan bir palavraya kurban edildim, sırf sen yoksun diye
Yürek kaldırmaz bir anne ağıdı gibiydi oysa sensizlik
İliğime kadar buz kesmiş yanlarıma dokunup ta acıtan
Eskiden kalma alışkanlıklarıma bırakıldı çaresizliklerim, sen canıma inatla kastederken
EYLÜL
Eylüldü
Hüzündü gözlerimin rengi
Üşümüş aşklar barındırıyordu, kimsesizdi feri
Eylüldü
Her gece tavana astığım,
mutluluk fotoğraflarım vardı benim
Tozlu, küflü, eğreti bir yalnızlık içinde,
tamamı yakılmış..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!