Can Çalışkan Şiirleri - Şair Can Çalışkan

Yazmak bir nevi avutmak,
Acıyı uyutmak,
Gözlerine yüklediğim anlamları unutmak işte.

“Açtığın yarayı gel kapat” desem gelir miydin.?
“Çok ağladı bu aşk, ayrılığa” der miydin.?
Artık ne söylesem boş gibi,
Bildik cümleler inceldiği yerden kopuyor
Oysa sesin, duyduğum en güzel melodiydi.
Acımı uyutmaya hiç bir ninni kafi gelmiyor.

" yazık.! " dedi kadın.
" en çok senin adına üzüntüm.
düşünsene ;
benden sonra kiminle sohbet etsen
kelimelerin hassasiyetini hissedemeyeceksin.
gülüşler yavan kalacak orta yerde

Aynalarda kaybolmuşluğum.
Yüzümde tedirgin çizgiler.
Yarımı kaybetmişliğimden mahsunluğum.

Ben yalnız sana susuyorum.
O yüzden gel, herkesin sükutumdan çıkardığı anlamları israf etme.
Nefesin dolaşmayınca yalnızlığımın odalarında,
Kendimi kimsesizliğe çarpıyorum.
Herkesin yorduğu dillerime,
Yükünü taşımakta zorlanan hamal iniltilerini reva görme.

Yalnızlık; sığındığım
Issız,
Soğuk,
Karanlık bir duvar dibi.
Ve kimse de demiyor ki;
“Yeter bu kadar soluklandığın. Kalk gidiyoruz.”

Aşırı dikkatli olmanın dezavantajları da varmış.
Mesele incelemeye aldığım her insanın pek çok yanlışını yakalıyorsun.Üstelik öyle affedilir cinsten de olmuyor bu hatalar.
Dolayısıyla bir süre sonra kimseye dikkat etmemeye, başlıyorsun.Zira biliyorsun ki kimse beynini yormaya değmiyor.
İşte yalnızlık tam da bu noktada gizli gizli hayatına çöreklenmeye başlıyor.Bir zaman sonra da en az hatasız,en az yoran yarin o oluveriyor.

Mevsim yazın arkasıysa, günlerden de salıysa,
Serin bir rüzgar teninde can veriyorsa,
Gözlerim aklının sokaklarında geziniyorsa,
Bil ki gözünde tütmem yakındır.

Hiç tanımadığın insanlara üzülmeye başlıyorsan,

Denize mavi yakışıyor
Simite susam
Martıya çığlık yakışıyor
Askere selam
Çaya dem yakışıyor
Dertliye kelam

Yanık bir türkünün nakaratından düşeceğim aklına,
Yüzün düşecek.
Evdeki en kıymetli vazoyu kırmış çocuk mahçupluğuna,
Kimse bir anlam veremeyecek.
Namertliğin ikimizin arasında sır kalacak olsa da,
Vicdanın yastığınla uykularını kanlı bıçaklı ilan edecek.