Can Çalışkan Şiirleri - Şair Can Çalışkan

Hayat gülmemiz için bizi hiç gıdıklamadı.
Esprileri hep kendimiz ürettik, zorlansak da gülmeye ahdettik.
Mesele hüzünden bile kahkaha çıkartmaktı.
Zira şapkadan tavşan çıkartmak artık sıradandı.....

Şiir, kalabalık hayatın tek tenha durağı.

Sen hiç sevdiğinin boğazları şişince , onunla birlikte yutkunma zorluğu yaşadın mı.?
Başını koyduğu yastık yastığından bir karış uzaklaştığında telaşa kapıldın mı.?
Basit bir “eline sağlık” cümlesini işitemezken yine de özenli sofralar hazırladın mı.?
Hiç bir özel gününü unutmazken unutulup , en sevmediği yönlerine övgüler yağdırdın mı.?
Haksızken bile sesini yükseltmesine göz yumup , “ çok sever beni çook” avuntularına sarıldın mı.?
Sen hiç yanından iki gün ayrı düşünce özlemden , ömrünün iki yılını uğurladın mı.?

Her harften ilmek attım şiirlerime,
İnce ince dokudum sensizliğimi.
Hangi dizeyi ele alsam çaresizlikten şikayetçi.
Hiçbiri de kabullenmiyor taburemi ittiğin eli.
Sallanmakta olan bedenim değil, hayallerimin katili.
Artık hangi mısraya gömersen göm beni,

Tepemden kuşlar
Kapımdan kışlar
Limandan takalar
Yoldan araçlar
İçimden koskoca ah’lar geçer
Sensizlik geçmez

Senli bir İstanbul düşü benimkisi.
Zümrüt yeşili gözlerindeki bayram geçidi.
Kalabalık caddelerinde rastlaşmak ümidi.
Heybetli Galata Kulesi,
Mağrur Kızkulesi,
Zindanım olan Yedikulesi,

Yorulduğuna değmiyorsa gitmek en güzelidir...
Varsın vazgeçmek de sevdaya dahil olsun..

Ben sana yanmaktan çoktan vazgeçtim
Kırdım sana koşulsuz koşan bacaklarımı
Buğulu gözlerimi paslı aynalara vurmaktan vazgeçtim
Kestim bileklerinden tutmadığın ellerimi
Nankörlüğünün ayak izlerini hanemden sildim
Hoyrat yağışlarını beşinci mevsime devrettim

İçimde onca zaman boşa akan kum saatini,
Dirençsiz hayatımın kefareti sayalı çok oldu.
Bedelini ödedim tüm kaybedişlerin.
Vakit epey geç oldu.
Bana müsaade.

Baharı müjdeliyor kuşlar, yaprakları yeşermeye yüz tutmuş ağaçlara.
Hüzünleri şah damarından asıyorum odamın tavanına.
Mavi bir huzur geçiriyorum sırtıma.
Pembe ceplerine çocukluğumu yerleştiriyorum usulca.
Aklı hala yakartop oynamakta.
And içiyor kalem tutan ellerim,