Can Çalışkan Şiirleri - Şair Can Çalışkan

Biliyor musun baba,
Yokluğunda ben çok fazla büyüdüm.

Okulda arkadaşlarım babalarının kollarında sevgiden mest olup,
Gözümün içine içine bakarken büyüdüm.
O sıcacık kucaktan inince soluğu yanımda alıp,

dile kolay.!

‘yokluk bilgisi’ bu dersin adı.
yaşın büyüğüne,küçüğüne aldırmaz.
bir çok acıyı avucunun içi gibi bilirsin,
d o k u n m a z . .

Her yol yalnızlığa çıkıyor,
Her şiir sana.

Olur da bir gün özlersen beni,
Sonu hala denize varan o çiçekli yoldayım.
Ama gelemeyecek kadar yorgunsa dizlerin,
Ve sabah serinliğine karışmışsa nefesin,
Hele de öznesinden yaralanmışsa şiirlerin,
Kalbim hala kalbin.

Deniz dalgasındaki köpük olmaya bile razı geliyor bazen insan .
Oyle umarsız öyle sıradan.
Vapur geçecekmiş. martı uçacakmış
Bugünün bir de yarını varmış.
Hiç bir şeye kafa yormadan.....

Yorgun bir şehirden gelmişim zaten,
Yırtık ceplerime doldurduğum,
Kirli yüzlü sokak çocuklarının,
Riyasız tebessümlerinden başka,
Bir şeyim yok sana verecek.
Meskûn mahallerde, aklıma her düştüğünde,

Eskiler "yorgunu yokuşa sürme" der.
Zira yolu tamamlayamaz.
Ayaklarını boşa feda,yolu da nafileye heba eder.
Yorgun insanda öyledir.
Zira kimin ne olduğunu anında tecrübe eder ve
Nafile insanlar için gözünü de sözünü de esirger.

İmbik misali tüm güzellikleri süzer gözlerin
Yüreğime misli misli “sen” doldurur
Sonra bir mucize olur
Dokunduğum herşey sen olur
Niyaz olur avuç avuç seni dilenirim

Sensiz kaldığım her saniye
Ömür haneme çile diye yazılıyor
Son nefesine dek sevdana muhtaç kalbim
Senden başka herkese kör bakıyor
Ah yokluğuyla sabrıma fırtınalar eken yar
Bilsen bendeki yerin kimlere kafa tutuyor

İnsanın sevdiğine yazdığı şiirlerin fazla tanığı olmazmış.

İşte o yüzden hep gizli gizli şiirler yazdım ben sana.
Herkesten köşe bucak sakladım.
Yalnızca kalemimi,kağıdımı,ellerini ve yüreğimi şahit kıldım.