Can Çalışkan Şiirleri - Şair Can Çalışkan

İçten bir gülüş kaç para eder usta..?
Ya da tüm kalbinle sevmenin kilosu kaça..?
Özlemek mesela,
İçin rahat etsin diye sesini duymak ya da..?
Haber alamadığında meraklanmayı,
Sevdiğini gördüğünde elini ayağına dolaştıran telaşı kaç paraya yok edersin mesela.

Usta bir tamirciyim ben.
Kırılan yüreğimi her defasında tamir edecek bahaneler bulurum.
Malzeme sıkıntısı hiç çekmem.
Bahar derim, sabır derim;
Yarınların daha güzel olacağına inanır,
Karamsarlıktan uzak dururum.

Baharı müjdeliyor kuşlar, yaprakları yeşermeye yüz tutmuş ağaçlara.
Hüzünleri şah damarından asıyorum odamın tavanına.
Mavi bir huzur geçiriyorum sırtıma.
Pembe ceplerine çocukluğumu yerleştiriyorum usulca.
Aklı hala yakartop oynamakta.
And içiyor kalem tutan ellerim,

Ben sana yanmaktan çoktan vazgeçtim
Kırdım sana koşulsuz koşan bacaklarımı
Buğulu gözlerimi paslı aynalara vurmaktan vazgeçtim
Kestim bileklerinden tutmadığın ellerimi
Nankörlüğünün ayak izlerini hanemden sildim
Hoyrat yağışlarını beşinci mevsime devrettim

İçimde onca zaman boşa akan kum saatini,
Dirençsiz hayatımın kefareti sayalı çok oldu.
Bedelini ödedim tüm kaybedişlerin.
Vakit epey geç oldu.
Bana müsaade.

“Herkes mi bir vefasızda kayıp” dedi papatya.
Boynunu büktü tahta masa.
—“Üzerimde onlarca kandil titredi lakin bu yürek kırk yıldır bir ayağı topal şu sandalyeye yanmakta.”

Mevsim yazın arkasıysa, günlerden de salıysa,
Serin bir rüzgar teninde can veriyorsa,
Gözlerim aklının sokaklarında geziniyorsa,
Bil ki gözünde tütmem yakındır.

Hiç tanımadığın insanlara üzülmeye başlıyorsan,

Denize mavi yakışıyor
Simite susam
Martıya çığlık yakışıyor
Askere selam
Çaya dem yakışıyor
Dertliye kelam

Aşırı dikkatli olmanın dezavantajları da varmış.
Mesele incelemeye aldığım her insanın pek çok yanlışını yakalıyorsun.Üstelik öyle affedilir cinsten de olmuyor bu hatalar.
Dolayısıyla bir süre sonra kimseye dikkat etmemeye, başlıyorsun.Zira biliyorsun ki kimse beynini yormaya değmiyor.
İşte yalnızlık tam da bu noktada gizli gizli hayatına çöreklenmeye başlıyor.Bir zaman sonra da en az hatasız,en az yoran yarin o oluveriyor.

Ben yalnız sana susuyorum.
O yüzden gel, herkesin sükutumdan çıkardığı anlamları israf etme.
Nefesin dolaşmayınca yalnızlığımın odalarında,
Kendimi kimsesizliğe çarpıyorum.
Herkesin yorduğu dillerime,
Yükünü taşımakta zorlanan hamal iniltilerini reva görme.