Can Çalışkan Şiirleri - Şair Can Çalışkan

her yeni güne
"bu gün de gelmeyecek nasıl olsa"
diye başlamanın umutsuzluğunu
her gecenin
"Allah'ım sabaha kavuşturmadan al canımı"
duasıyla bitiriyorum

Eski günlerin hatrından kalma bir akşam, bu akşam sanki
Durduk yere anılar canlanıyor
Acılarını salıyor ortalık yere, sere serpe
Hiç çekinmiyor üstelik
Biri görür mü,ayıplar mı,kınar mı diye
Kelimelerin acizliği her zaman ki gibi baş rolde,

ömrüm hep "bir tutam mutlu geceye" susardı
ben hep şiir yazardım şiir hep beni tutardı
kan kusardı gece
gece zehir zemberek susardı
masalsız dillerim "bir tutam sevdaya" hasret türküleri yakardı
ne kimse muradına ererdi ne de kerevetine çıkan vardı

ben ölürsem kur'anlar okunurken ölmek isterim
belki gözlerim açık gider... ama
olsun!
hiç değilse anlarlar belki benimde özlemlerimin
arzularımın,isteklerimin olduğunu
hem kim bilir; belki öldükten sonra değer verirler cansız vücuduma

Yokluğunun canımı ne kadar fazla acıttığını bilemezsin sen
Tahmin bile edemezsin...
Her gelişinle bayram yerine dönen dünyamın,her gidişinle nasıl da harabeye döndüğünü bilemezsin.
Kokunu peşinsıra götüremezsin mesela.
Anılarını istif edip kuytularıma sakladığımı
Her ihityaç duyduğumda sesine, odama kapanıp saatlerce ağladığımı bilemezsin

Sahipsizlik hissi gelir omuzlarına çöreklenir artık.
Uğruna geceleri kanatıp,ihanet dolu sevdanı aklamaya çalışan bir çift avuç yoktur.
Yorgunsundur ve de fazlaca asi.
Bezginsindir,kalbinin rotasını zorlamaktan.
Ve yılmışsındır,aynadaki solgun suretline dert yanmaktan.
Ay olmuştur,yıl olmuştur görüşmeyeli.

bilirim iki farklı yüzü vardır gecenin
kendimden bilirim
birinde burnumun direği sızlar hasretinden
diğerinde gidişinin bilmem kaçıncı günü diye
yokluğun tüter
şehre sis çöker

Biliyorum oradasın....! ! !
Kavuşamayacağım kadar uzakta.
Ölene dek özleyenin ben, özlenenin sen olarak kalacağı,
Düşlerime yabancı,sevdiklerime uzak,sokaklarına kör şehrimin puslu yalnızlıklarında,
İki yakası bir araya gelmeyen sevdamıza buğulu gözlerle buğulu camlardan bakmaktasın.

Pencereleri sensizliğe açılan odamın duvarlarında,
Resimlerden çaldığım mutluluğu arıyorum,
Kaldırımları yeni döşenmiş yollara bırakıyorum gözlerimi,
Ve umuda yüklenişi soruların utangaçlığında,
Yüzümü kimlerden kaçırıp,kimlerden saklıyorum,
Nereye koşsam sensizlik çarpıyor yüzüme tokat gibi,

bir adım da Bahar'dı
herkes farkındaydı da
yalnız senin gözün kör,kulağın duymazdı
yerimde bir başkası olsaydı
hak etmediği yalnızlıklara dava açardı
hem canımı yakan