Can Çalışkan Şiirleri - Şair Can Çalışkan

Adın; dua gibi salınırken solumda,ellerin ucuz tezgahına böyle düşmemeliydi.
Mayın tarlasına dönmüş senli düşünceler sol şeritten safkan hüzünleri peşi sıra getirmemeliydi.
Yar lekesi sürülmüş kederime ortak edemiyorum kimseleri.
Çoktandır sahile bile inemiyorum,kestim martılarla muhabbeti.
Oysa dekoltesi derin gecelere,martı çığlıkları eşliğinde şiirler yazmak vardı şimdi...

Hangi tren gardan yol alsa
ağırlaşıyor yüreğim
Hangi gemi halatını çözse
çözülüyor dizlerim
Kuşların göç etmesi,
günün geceye boyun eğmesi

En çok küstüğüm...
En çok kızdığım...
En çok sevdiğim...
En çok özlediğim...
En çok hasretim...
En çok beklediğim...

arızalı ümitlere bel bağlamamayı,
yüzüme kapattığın telefonlarla öğrendim.
bilir misin ne çok hayalimi,
meşgule aldığın beklemelerine heba ettim.
kalbimin dikişleri tam kaynadı derken,
intihar etti gülüşlerim.

Pencereme vuran yağmur damlalarının sesini severim.
Buğulu gözlerle sokağa bakmayı,
Geceme düşen gölgeleri,
Hatrı kırk yıl olan kahveyi,
Hüzün kokan şiirleri,
Sigaramdaki hayalleri ve kitap sayfalarının kokusunu severim.

Eski Türk filmlerindeki gibi bir hayat istiyorum...
İnsanlar saf ve temiz olduğu,
Kızların; sevdiğinin parmak ucuna bile dokunduğunda ürperdiği,
Erkeklerin "namusum" deyip,baş tacı ettiği,
Adam gibi adamların çok güzel baktığı,
Bakılan kadınların çok güzel utandığı.

Sen; parmak uçlarımda dolunaydan kalma bir kırıntısın..
Buharlı gecelerin en titrek tarafında,ölmeye yüz tutmuş çığlığımsın...
Ezber bozan meziyetlerimi kullana kullana emrinde;
Bomboş yüreğim!
Şimdi;
Ayak uçlarıma basa basa,senden geri taşınıyorum kendime...

Ne bir varmışları katlettik; hiç yokmuş hiç olmamış masallarında
Evvel zamanların aşklarına iç geçirip asla eremedik murada
Kerevetin ne olduğunu çoğumuz bilmiyordu bile
Yine de bir umut deyip şiirler döşeniyordu kan tutan gecelere
Sessizliğe bürünüyordu öyküler sevenleri kadar dilsiz
Yeni yetme aşıkların avuçları terlerdi sevdiğini görünce yerli yersiz

Duydun mu Ey Yar...?
Birileri aşkın çığırtkanlığına soyunmuş.
Köşe başları inliyor kirli çığlıklarla..

Gördün mü Ey Yar...?
Birileri aşkın kitabını yazmaya soyunmuş

Şöyle en sarısından bir vosvosum olsa,
Kar,tipi,fırtınada bile yolda koymasa,
Mini minnacık evimin kocaman bahçesi olsa,
Boyumca papatyalar derde kedere kafa tutsa,
Güneşin mızıkçılığı tutsa,
Herşeye inat birgün de bizim için doğsa,