Cahit Pehlivan Şiirleri - Şair Cahit Peh ...

Karşıda dere çağlıyor.
Kundak ta bebek ağlıyor.
Söyleyin bana dostlar.
O yâr niçin karalar bağlıyor?

Her yâr deyişimde, dere bulanır.

Yavrucağım, bilmelisin sevginin adı yoktur.
Yavrucağım, bilmelisin sevgili denilenlerin de şansı yoktur.
Yavrucağım, bunları öğrenince lütfen ağlama,
Yavrucağım, bilmelisin sevda denilen şey; zaten insanı hep kahrediyor.

Yavrucağım, yol senindir. Senin olmalıdır.

Bir Güvercin’din sen,
Hemde beyaz bir Güvercin’din.
O kanatlarını çırpışın,
O mavi gökyüzünün sonsuzluğunda,
Saatlerce uçuşun,
Kanat çırpıp uçuşun,

Hani seninle ilk tanışmamızı,
Bilemem anımsıyor musun? Şimdi.
Gülen gözlerimin âşığı idin, hani?
Dalgalanan zülüflerime kenetlenmiştin sanki,
Bir bakışıma, bir gülüşüme hayrandın.
Benim için her gece, göz yaşları akıtırdın.

Seni bir sabah gördüm balkonda,
Sana aşık oldum. Sevgilim işte o anda.
Dalgalı duran o siyah saçlarına,
Öpülmekten al al olmuş yanaklarına,
Gergef işlemekten incinmiş ellerine,
Yanık ve içli şarkılar okuyan sesine,

Ağaçlardır doğanın eşsiz neşesi,
Onların sayesinde dinlenir doğanın sesi,
Dinlendirir insanları, ağaçların gölgesi,
Bizim yaşamımızda fazladır emeği,
Ağaçların her birinin ayrı ayrıdır cinsi,
Birazda ağaçların yapraklarına bakalım,

Kar yağıyor saçlarıma, bak işte,
Bembeyaz oldular, şimdi hepiside,
Sorarım sana, ne diyeceksin bu halime,
Haydi bakma öyle, ne olur bir şeyler söyle,

Ellerimde derman yok, ellerinden tutamam,

Güneşten yansıyan ışınlar,
Ay yüzündeki parlaklıklar,
Karanlık gök yüzündeki yıldızlar,
Bizim aşkımızın timsali değil mi?

Gölde yüzen beyaz kuğular,

Bilemem sizlerde bilir misin?
Bizim köye yağan yağmuru.
Kara bulutlarla gelerek
Bizim köye yağan yağmuru.

Sarmıştı bizim üstümüzü kara bulutlar

Gençsin, güzelsin, biriciksin.
Her halinle de sevimli ve sempatiksin.
Bir kaş gözle, insanı deli edersin.
Sen, benim biricik sevgilimsin.

Uzun zülüflerin beline uzanır.