Cahit Konut Şiirleri - Şair Cahit Konut

Aldım elime kalemi,
Dertlerimi yazamadım.
Yurdu, Dünya’yı, âlemi,
Doya doya gezemedim.

Şeytan pazarından çek ayağını,
Dostlar çarşısına gelsene yeğen.
Bulanık sulara kurma ağını,
Akıl denizine dolsana yeğen.

Acı olur şu dostların kazığı,

Keklik kömbesini, tavşan aşını,
Körmen hıtabını özledim anam.
Yumurta kaygana ve kuşbaşını,
İçliköftesini özledim anam.

Kesmişler de pırasayı kol gibi,
Perşembe’nin dalı, benim okulum.
Tuzsuz, yağsız makarnası bal gibi(!),
Perşembe’nin gölü, benim okulum.

Patatese “gostil”* derler burada,

Divan-ı Hikmet’İ Türkçe söylemiş,
Pir-i Türkistan’ın diline hayran.
Doksan dokuz bini mürit eylemiş,
Ahmet Yesevi’nin yoluna hayran.

Raks-ı Sema ile kendinden geçer,

Sen sabit noktasın, ben de bir pergel,
Dönerim çevrende yıllardan beri.
Sen uzun bir yolsun, ben de bir cetvel,
Yürürüm sabırla yıllardan beri.

Yoksulluk elinden şaşırdım kaldım,
Zenginlik nerede? Aramıyorum.
Yalnız başımayım dar bir odada,
Kimsenin yanına varamıyorum.

Bazı kendini bilmezler,
Yolsuzluğa, yol oldular.
Hakikate hiç gelmezler,
Namertlere kul oldular.

Koltuğa oturan kalkmaz,

Şu bedenler secde eder,
Yolumuz Yüce Allah’a.
Canlarımız uçar, gider,
Ölümüz Yüce Allah’a.

İbrahim yanmadı nârda,

Boyun eğip, namertlere,
Bükenlere yuhlar olsun.
Hakkımızı çöplüklere,
Dökenlere yuhlar olsun.