Cahem Eser Şiirleri - Şair Cahem Eser

Ey gece!
Ey benim görkemli dağım.
Yatağında bir ses
Ufalana ufalana çığıran
O da gamın sessizliği.

Geceler ayrılığın yüküyle haşır neşir,
Gündüzler ise avunuşun sancısı ile.....
Gezdir gözlerini ey gidenim!
Yazgısı ayrılıktan kara kentimin üzerinde...
Gezdir sessizce, ardından gözyaşı döken sokaklarında....
Bir yaşama savaşıdır verdiğimiz,

Ey gül!
Eğme başını öyle mahsun
Sarp kayalar değil vatanın
Bir al kuyu, bir ak kuyu
Sevginin yanağında derinleşen
Derinleşen çukurdur

Ey ömrüm
Ne yazına Güneş
Ne de kışına yağmur olasım var....
Hazan yapraklarını döken bir sonbaharım ben

Ey ömrüm

Sol cebimde bir bileklik
Sen'den yadigar
Kokun nasıl da sinmiş üstüne
Sen kokar....
Kaldırsam başımı semaya
Öfkem bin kat daha artar

Binlerce ışık içinde ışıksız
Katışıksız ölümsüz olursa böylesi sevda
Bir canın baş kentinde çıkan; bir isyan
Bir ayaklanma
Tüm başka duygular
Tüm öteki düşünceler

Yine dünyam dönüyor
Gün ortası, zifiri gece.
Ay zamansız rehin alınmış
Islak, nem yüklü gözlerimde.
Bir boşluk var,
Karanlık al alabildiğine karanlık.

Küçüktüm…
Küçük bir çocuğun elinde şeker gördüm.
Annem ; ite kalka ‘’Yürü hadi!’’, dedi.
Yürüyemedim.
Yürüyemezdim.
‘Gözüm kaldı’ dedim.

Yüksek, yüksek tepede
Toplanmışlar insanlar
Kalabalıklar...
Uzaklaştım kalabalıktan
Kalabalıklar beni rahatsız eder, bilirsin.

Güneş terk edince bu şehri
Karanlığın sarmaşığına dolanır gözlerim.
Bir sessizlik seni hatırlatır
Derinden gelen bir sancı
Ah içim ne çok acır…