Ben hâlâ bıraktığın yerde
En arkalarda
Cam kenarında
Gözümün nurunu akıtıyorum
Ayrılık buğusuna
Öyle can cana
Dünyanın arkasına sakladım düşlerimi
Kimseler görsün istemedim
Kimseler görmeden seni
Bir kalem eşliğinde sözcüklerimin hecelerine gizledim
Uzaktan uzağa bakıp içten içe gözlerini gözledim.
Sen rüzgarımsın mevsimlerimin
Sessiz kentimin bitkin ışıkları
Savrulursa bir yürek alanlara
Bir fidan yeşerir,yeşerir ırmaklarda
Tüm kentleri baştan ayağa
Baştan ayağa yürümeli
Ne kadar uzak olursan ol
Sözcüklerim istediği kadar boğulsun sessizliğin sularında
...
Bilki sözüm var
Sensizliğin sırtından vurmayacağım
İçimde bir yer kırık dökük
Dilim kilitli
Sözcüklerim kifayetsiz
Gözüm yaşlı
Bağrım yaslı
Yarım'ım eksik
İki dudağının arasından çıkan ses
Dağlar da yankılanır da
Yüreğinden çıkan sesi yâre duyuramazsın
Dağların sessizliğine
Denizin enginliğine
Sessizliğin sesine sevda denmesi ondan.....
Sevmelerde tanıdım seni
Vazgeçişlerde yitirdim
Yitişlerce sensizlik kimlikledim
Can-ı lisanını yitirmiş sevdaya
Avuçlarımı kanattım usulca
Sen bilmedin
Sevgi güçlü olmalı
Öyle ha yıkıldı ha yıkılacak duvarlar gibi değil
Öylesi kıyıya vuran dalgalar misali
Vurmalı, çarpmalı aşk ile
Ve ömrümüzü,
Ve yüreğimizi aşındırmalı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!