Burhan Kale Şiirleri - Şair Burhan Kale

Gece;
Yine ellerim sıcak,
Yine yüreğim sıcak,
Başım çatlayacak gibi...
İçimde karanlığın ürpertisi
Ve rüzgarın sesi...

yağmur yağdı, gözlere
sular aktı,
asfalt ıslandı, yaşlı
bir adamın yüreği yandı…
bir çınar gibi sallandı adam,
köklerine sarıldı doğruldu, yürüdü

yanılma hakkında
sen hala koyun postunda tilki yüreğinle
gizlenen kurt misali bir ileri iki geri
kemiği olmayan dilinle sanıyorsun kendini yerin göğün sahibi...

kim bilebilirdi buz dağlarının eriyeceğini

İnsan; beyaz bir kelebek…
Dünya; bir gökyüzü…
Rüyadayız belki de kim bilir;
İyilik, kanadı o kelebeğin
Sevgi dünyası, gökyüzü…

dört yol ağzı...
fırın, kalabalık...
ekmek kokusu, sıcak...
yaşlı kadın;
dışarıda elleri,
durak birkaç adım gerisinde...

Dünya güldürmez insanı,
Bendeki seni bilemezler…
Yoksun işte ne gelir ki elden
Bir beyaz kâğıda yazmak hasretini
Avutur mu sanıyorsun yüreğimi…

Annem;
Sen, bende bir baharsın...
Çiçeklerin en güzel renkleri sendedir,
Gözlerinle ısınır çocuk yüreğim biliyorsun...

Özlemin bir başkadır annem

“Ne geçti elime” deyip de durma,
Bir günün beyliği beylik değil mi?
İyiye kötüye hiç kafa yorma,
Bir günün beyliği beylik değil mi?

Kesersen de sen kes bindiğin dalı,

Kalmadı içinde tükendi yollar,
Allah görür bizi kul kulu kollar…
Gelir geçer akar su gibi yıllar,
Allah görür bizi kul kulu kollar…

Ardından koşup da kendini yorma,

Sitemin efkârın gizleme söyle,
Al kâğıt kalemi bir dilekçe yaz…
Çiçeğe yaprağa söyleme öyle,
Al kâğıt kalemi bir dilekçe yaz…

Zaten memur işin yapmıyor dersin,