Bünyamin Boy Şiirleri - Şair Bünyamin Boy

Ben yıllar önce dünkü gün doğmuşum,
Yıllar sonra dünkü gün ölümüm oldu.
Gelişime vesile olan bir kadın; anam.
Ölümüme sebepte bir kadın; sevgilim.

Dün bir kadın ayrıldı,bir dünya yıkıldı.

Seni sevmek.
Dünyaya yeniden gelmek demek.

Seni sevmek.
İlk baharı,yaz'ı yaşamak demek.

Ardın sıra kapattım gönül kapımı,tüm sevgilere.
Çifte kilitler vurdum üstüne,anahtarını,yuttum,
içimde yanan hicran ateşinde eriyip yok olsun,
ve kimse,bulamasın diye.

Senden gayrısına yer yok...benim kalbimde.

Ben tek seni sevdim, seni istedim.
Sen nefsine yenik düşüp
Bensizliği seçtin.
Yargısız infaz ettin ve
Gittin...
Bense arkandan sadece baktım.

Salına...salına kırlarda gezdiğin yerde.
Üstünde yürüdüğün toprak yolun ben olsam.
Yorulup dinlenmek istediğinde.
Uzanıp yattığın çimler ben olsam.

Ben olsam duvağın...takılan telin.

Bitanem seni sinemde saklamalı,
kem gözlerden...nazardan... korumalıyım.
Elerini öpüp...saçlarını koklamalı,yüzünü okşamalıyım.
Bal rengi gözlerine bakıpta,sevdanla ben yanmalıyım...!

Ya Rabbim...Ya Rabbim...Ya Rabbim.
Hamd sana şükür sana şükran sana.
Öylesine aziz..ve öylesine yücesin'ki Rabbim.
Sana layık'ı vechile şükredip sena edemiyorum.

Övülmeye en çok layık olan sensin Allahım.

Korkma,sana aşktan söz etmem...
Çünkü onu, istesemde tarif edemem.
Elle tutulmazki... o... dille anlatılsın.
Ben seni sevdim yâr... farkındamısın? ...!

Yüreğine engel koyma canım...
Serbest bırak gönlünü sevebildiğince sevsin.
Sansür uygulama diline... duygularına,
tercüman olup,hissettiklerini... özgürce desin.
Sevdiğinden binlerce kat fazla sevileceksin.

Seni sevmek soluk alıp vermek gibi bişeydi.
Diyorsunki bana...nefes almaktan vazgeç şimdi.
Açlığa,susuzluğa dayanır...katlanırım uykusuzluğa.
Ama nefes almadan yaşayamamki...!