Bünyamin Boy Şiirleri - Şair Bünyamin Boy

Kerem misali, Aslımı Özledim.
Berrak sesini,mis kokulu,ılık nefesini.
Tatlı gülüşünü,bende sevdim deyişini.
Özledim sevgilim ben,çok özledim seni...!

Bir varmış bir yokmuş eski günlerde
Güzel bir kadın yaşarmış körfez ilinde
Birgün karşısına çıkmış bir kara oğlan
Güzel kadın vurulmuş selamlaştığı an.

İkiside hasretmiş sevmeye...sevilmeye

Farkındamısın sevgilim,tanıştığımız günden beri.
Ne geride kaldık,nede gittik bir arpa boyu ileri.
Sudan sebepler bulup hep tartışıp durduk.
Duygularımızla mantığımız arasında tezat oluşturduk.

Bir küstük,bir barıştık,bizden bişey olmaz deyip kırıldık.

Sevdiğim sen ve ben.
Büyük bir kültür sitesinde.
Önce selamlaştık sonra tanıştık.
Adım Gül dedin...ve gülümsedin.

İşte o an sen gözlerimden gönlüme.

İnan gittiğin günden beri.
Aynaların karşısından,
alamıyorum kendimi.

Niyemi? gül kokulu sevgili.
Aynalarda gözlerimi,

Ben hasret acısı çekmiyor,
Seni hiçmi hiç özlemiyorum.
Sevgilim ne zaman gelecek diye,
Bilesin ki yolunuda gözlemiyorum.

Yarim gider,beni terk ederse diye,

Zaman istedin,benden.
Emin olmak istedin,sevgimizden.
Dedin ki! ey sevgili,sen çek'et kendi...kendini.
bende teyit almak isterim,gönlümden.

Tutkumu,özentimi,sevdayamı sevdalı...

Sen bile sevemezdin kendini,
benim sevdiğim gibi seni.
Önce Allah c.c. vardı benim için,
sevgilim sonrada birtek sen.

Resulullahtan sonra gelendin

Esin sensin...edibinse ben.
Sevgi sensin...seveninse ben.
Sen canansın...maşukunsa ben
Sen erişilmeyensin...sevdalınsa ben...!

Bir küstük bir barıştık
Öyle an geldiki...
Bağlarımız kopuyur sandık.
Aşkımız galip geldi,biz ayrılamadık...!