Bünyamin Boy Şiirleri - Şair Bünyamin Boy

Serap'ı ben yalnız.,
Çölde susuz kalanlar,
Görüyorlar sanırdım.
Aşk'a susayanlarda.
Daha sık,
Serap görürmüş.

Seni bekledim ey sevgili
Seninle ilk tanıştığımız yerde.
Göründün birara karşı köşeden.
Çıkacaktı kalbim sanki yerinden.

Düşünürken ben ne diyeceğimi,

Önce sıcak bir merhaba,
Sonra başlayan güzel bir aşk,
Tıpkı bir tohum gibi,
içinde büyütür,
Koparmaya kıyamazsın,
Ezilmesine izin vermezsin,

Kaybettimmi? seni ben.
Hemde,bir hiç yüzünden.
Söylenen,beyaz bir yalanmı?
Seni,ayrılık noktasına getiren.

Yalan da değil aslında.

Ben seni sen diyerek her güzelde aradım.
Bazen esmerde bazende kumralda.
Kimi zeytin gözlüde,kimide yeşil gözlerde.
Vede gözleri elada,sen...yokmuşsun orada.

Meğer sen hemen,yanıbaşımdaymışsın.

Ne olursa olsun sakın beni bırakma diyen sendin.
Ben sözümü tuttum seni bırakmadım hep sevdim.
Ama sen yeminini bozdun veda bile etmeden gittin.
Bende seni sevmekten değil yâr senden vazgeçtim....!

Sen benim yıldız'ımsın.
Kırda,yönümü gösteren.
Sen benim ay'ımsın.
Gece yolumu aydınlatan.

Sen benim kemiğim'sin.

Çevirme başını ne olur........!
Kaçırma bakışlarını benden.
Girsin gözlerimden kalbime,
İşlesin sevgini..nakış..nakış.. gönlüme

Seninle başlasın istiyorum günüm.

Gittinya sevgili sen.
İflah olmam artık ben.
Her nekadar sensiz,
Seninle olabilsemde.

Bana olacakları düşünüp,

Kov beni kalbinden,fırlatıp at bir kenara.
Sök al yüreğimden...bende kalan sevgini.
Gözlerinin içine başka hayaller girmiş..
Neyleyim artık ben seni,asla dönme geri.

Başka omuza koy başını,başka göğüs'e ser,