Bülent Baysal Şiirleri - Şair Bülent Baysal

Dost sandığım, sırtımdan sıkmış kurşunu
Bilmem acep, kurşundamı kahpelik
Tetik tutan elde, hiç günah yokmu
Sorsam acep, beyinde mi kahpelik...

Bir güzeli gördüm, erişemedim
Sevda denen tayla yarışamadım
Çok sevdim bir türlü kavuşamadım
Kader senle,senle uyuşamadım

Yüreğimdeki ürkeklik sendin
Sadece uzaktan seyrine daldım
Onu bile çok görüp,
Nedensiz gidişler nedendi

Ben görmeden

Dil suskun
Yüreğin mi çarpar
Hanği dansın neresindesin
Hanği perdesinde cilvenin
Benim diyeceğin müzelik mi eserin
Hangi düete eşlik edecek yalakaların

Herkes benim gibi gibi sever mi sandın
Üç yalan söze aldandın inandın kandın
Düştün bir hayırsıza köz oldun yandın
Külünü savurdum yar yar közünde yandım.

Geçip gitti yıllar yıllar ah ile yandım

o kadındı,
dokuz ay karnında taşıyan,
doğurup, besleyen, büyüten o,

o kadındı
sevdalandığım, kaşı karam

Divanesin ey gönül, bu son nefes sana kâr
Ele sitem eylersin, bil ki artık gelmez yar
Bahar biter yaz geçer, ardı sıra hazan var
Bağı gülü neylersin, çöller bile sana dar.

Deniz mavi gök mavi, neden kara insanlık

Ahmak ıslatan yağmurlar


Yüzlerce fersah uzakta
Düşler ülkesinden duygular
Bilinmez bir düzen, kara mizah kurgular

Bir güzel gördüm, sorma dün gece
Kaşlar hilal, uzun boylu, beli de ince
Yeşil renkli o gözler, pek de irice
Kırmızı bluzda yakışmıştı haspaya.

Pınar gibi zerafet akıyordu yürürken

Anlatsın sana sensizliğimi
Anlatsın sor da gecelerden
Söylesin sana hasretliğimi
Dinle göz yaşlarımın suladığı bahçelerden.

Öğrenmek istersen sor meyhaneden