Bülent Baysal Şiirleri - Şair Bülent Baysal

İstanbulda bu gece kar var
Loş sokak lambaları altında
Motif, motif ince danstadır kar
Kaldırımlar sessiz
Kaldırımlar kimsesiz
Beyaza bürünmüş kaldırımlar

Sitemim değil bu, bil ki son veda
Ezelden, ebede sildim elveda
Yalnızca sen kalsan, sevmem bir daha.
Vurdun gittin beni, canın sağ olsun

İstemem sevgini, al senin olsun

İçim kıpırdıyor, adın andıkca
Aşkım devleşiyor, gönül yandıkca
Koyverip yüreği, dağa saldıkca
Dağlar benim, aşkta benim, kime ne?

Gönül ateşini, yolun da yaktım

Kurumuş dalların, yaprağın hani
Savrulmuş küllerin, ateşin hani
Yıllar almış çok şey götürmüş
Nazlı nazlı yürürdün, hani

Pınar misali coşar çağlardın

Bu yol aşktır
Bu gönül yola aşina
Aşk koca bir deryadır
Ben o yolda yürürüm
Bir yanım ben, bir yanım eksik
Söyle bu nasıl sevmek

Hoyrattır Kasımın gecesi soğuk
Sararmış benzi de çehresi soluk
Kendine eylemiş kartonu kovuk
Bu mu hayat, nasıl zulümdür böyle

Saç sakal karışmış pire dönmüştü

Sevdaya da hüküm vermiş kırmışsın
Nede acı bunu dile gelmişsin
Söyle cana nasıl böyle kıymışsın
Zalim böyle molur bunun çaresi

Ay çehrene düşmüş yine bu gece

Ah Tamara ah
Ne güzellik bu böyle
Gündüzün Güneşi
Gecenin Yıldızı
Seni kıskanır Afrodit
Uğruna ülkeler fethedilen

Seven kalbi kırıp, un ufak ettin
Geri dönüp şimdi gelsen ne çıkar?
Bezdirdin gönlümü, derbeder ettin
Sevmem dedin şimdi sevsen ne çıkar?

Kayboldu yıllarım, uğrunda gitti

Van ATATÜRK Lisesi
aylardan Nisan, yıl 1975
Gogol'un Müfettiş sahnelenecek
yönetmen felsefeci İsmail GENÇOĞLU
bizlerle beraber sahne tozuna ortak
Gogol molalarında şiirler okurduk