Bülent Baysal Şiirleri - Şair Bülent Baysal

Deprem vurur çalkalar derinden
Sallanır VAN oynar taşlar yerinden
Feryat, figan can evlerinden
Feryat benim, figan benim, can benim

Şaşkın koşar o yana bu yana

Atandan almışsın, kini nefreti
İşin karıştırmak, gafil serseri
Kan içen kansız, ulan abdestsiz
Şeytana da uşak, olmuş mesnetsiz.

Yüreğe acı düşer, orda harlanır

Hasretin alevi sardı bedeni
Sebebe sövmeme lisan gerekmez
Dün köyden çıktık, bugün medeni
Kısaldı etekler, fistan gerekmez

Umut tükenmişte kalpler perişan

Bir özlem oldun,bir doruk oldun
Sana erişipte anlatamadım
Bir mehtap oldun,bir güneş oldun
Dilim lal oldu anlatamadım.

Anlatamadım,anlatamadım

Git diyorsun
Gidebilir miyim ben sensiz
Ruhum dolanmış saçlarına
Prangalanmışım mıh gibi gözlerine
Ey deryasında yittiğim yürek
Ey sevdasında yandığım

Gelip te gitmek mi, söyle ne diye
İnmiştin Tanrı’mdan bana hediye
Köleyim bir ömür, böyle sevgiye
Bir sana meftunum, sana divane.

Gözlerindi doğan gecelerime

Tarihimde vardır benim,şan ile şeref
Aman dileyene kılıç çalmamışız biz
Ekmek bulamazsa pasta yediren
Düşeslerle tarih yazmamışız biz.

Er meydanında yazmış, tarihi atam

Ey hicran ateşinde yanan dil
Ey gönül sarayımdaki sevgili.
Beni talan edip giden,
Tüm umutlarımı yalan eden sevgili.
Çay karası gözlerine bıraktım gönlümü
Kırılan, gönlümün billur kasesi, sesini dinle

iki bin on iki, bir şubat günü
İstanbul’un karanlık kaldırımlarına
kar yağarken gittin

geliş salvoları, bir hiçlikti
belkide tesellisiydi aşkın

Saatim sabahın bilmem ki kaçı
Yakın tan ufuktan doğdu doğacak
Memleket türküsüdür kara sevdam
Vuslat olup dudağımdan akacak

Gönül kafesimi yırtıp çıkacak