Bülent Baysal Şiirleri - Şair Bülent Baysal

Bir hüzzam faslıdır kanun telinde
Neyden bir ses dinle derdin elinde
Mest olmuş da gönül, hicaz dilinde
Meltemlerde vuslat, veda busesi

Kemandı yarayı kızgın dağlayan

*** ZARA DURMUŞUM ***

Derdimi dermeye yetmez mecalin
Mecnunum çöllerde nara yanmışım
Ne ara nede sor şu garip halim
Gönül kapısında zara durmuşum.

Bizde analar Iraz'cadır
Sevdalar başak tanesi
Cırcır böceği ötmelerinde akşamlar
Su sesi şırıltılarında, yıldızlar göz süzer
Yaprak hışırtılarında meltem buseleri
Dimdik arkamda durur Erek dağı

Zülüflerin tel tel, ok mu kirpiğin
Alev aldım yandım, nedir ettiğin
Lâl oldu dilim be gözün sevdiğim
Baykuş gibi kondun dalıma benim

Madem gidecektin kopup ta tenden

tane tane serpiyorsun
birden bire coşuyorsun
neyi yıkmak
neyi ıslatmak istiyorsun
ağaç ıslak
toprak ıslak

Yeminler edip kendi kendime
Dönüpte yüzüne bakmayacaktım
İsyanlar edip kaderime
Adını artık anmayacaktım

Yırtıpta resmini savurduğumda

Beyaz Zambaklar Ülkesi


Volkan mıydı yüreğimde patlayan
Akan lavlar mıydı yakan, kavuran.

Açıktır aşkımız Hakka aşikar
Özünde utangaç bir kulum işte
Eyleşip arama senden farkımız
Hakka gönül vermiş bir kulum işte

Cemalin Ay olsa neyime yarar

Gece olmuş kara kabus çökmüş üstüme
Yürür süvariler sen vurursun kösüne
Ruhunda cenk kokar, daral iner göğsüme
Dört kitabın neresinde yazar ettiğin.

Aşkta ödül hazan mıdır oda bağımın

Unuttum diyorsun billah inanmam
Her yeni günüme sen doğuyorsun
Sanma sensiz geçen anıma yanmam
Aldığım nefeste sen yaşıyorsun

Unuttum diyorsun, sanmam inanmam