Bülent Baysal Şiirleri - Şair Bülent Baysal

Sen işçisin hem emekçi
İster memur ol emekli
Omuz omuza istekli
Yüreklerle geleceğiz

Kim öğrenci kimi hoca

Ölüm çanlarının sesi midir bu yükselen yüreklerden
Yoksa kaybolan vicdanların selası mıdır okunan minarelerden
Katran karası çığlıklar neden
Ağız dolusu küfürler
Zakkum zehri içmiş gönüllerden
Duvarlar mı yürür üstünüze

Bizler gibi oda hayat yolcusu
Sokakta doğmadı ana kuzusu
İçinde gizlidir nice sızısı
İnsana bu zulüm bil ki hoş değil
Bu dünya bu kadar başı boş değil

**** EĞME GÖNÜL EĞME ****

Eğme gönül eğme, başını eğme
Yeşil göze düşer kaşını eğme
İpekler giyinmiş, salınır gezer
Kirpik sürme çekmiş, yaşını değme

Bir avuç kömür için, can verenler diyarı
Burası SOMA uğrar ölüm katarı
Uzanmış yatıyor kömür kara yüzleri
Adları okunuyor, hepsi emek neferi
O gencecik canların bu gün son seferi
Yükselir afaklara feryat figan sesleri

Dost bağına vardım vardım eğlendim
Dertleri dağ gibi sıralı gördüm
Tutup bir ucundan pazar eyledim
Candan canı geçtim yaralı gördüm

Medet eylerim can, medet eylerim

Zaman olur, anılar düşer an'a, karanlıklar aydınlanır
An olur, aydınlıklar anılarda kararır
An'lar vardır, bir ömür gücüdür yüreğin
An'lar vardır ki kıyametidir yer kürenin...

Esen rüzgarmıydı vurup deviren
Baharım çalıpta, kışa çeviren
Cehennem hiç kalır, yaşarken çilem
Taş kesmiş yüreğin, sözüm duymadın

Gözdeki pınarım, yaşım sen idin

Dün gece alemi sen diye gezdim
Akan yaşı billur kadehe dizdim
Kayboldum resminde, nefesin sezdim
Özledim bir tanem, hasretim sensin

Açmadan solmuş ise gül-i demet
Nice dertler yaşandı, gül-i gülşen-i levent
Ahu zar ile makbere dalmış olsada Bülent
Kaybetmedik sevgiyi, kaybeden olsun nameret.