Bir Hüzündü Koca Dünya Şiiri - Suzi Ayyı ...

Bir hüzündü koca dünya,
Ne sağı belliydi ne solu...
Koca urbanın içinde,
Konuşan yaralı bir insanoğlu.

Yırtık düşlerimin kifayetsiz sözlerini,
Sarf ettim bunca sene...
Bahara hasret yaşarken,
Kışa mahkûm ettim yüreğimi yine.

Oysa, oysa...
Az da olsa haylaz hayaller saklamıştım ceplerimde,
Umut yoksunu yarınlara inat,
Bıçak sırtı mutluluklar biriktirmiştim,
Hayal hanemde.

Kim bilir, belki de
Uçsuz bucaksız bir kütüphaneydi düşlerim...
Şimdi kara kaplı kitap gibi yüreğim...
Ne yana dönsem, tutunamaz,
Yanağımdan düşer gülüşlerim.

Sarı saman misali sararıp solmuş,
Umut bahçemde çiçeklerim...

Şimdi, şimdi...
Hangi bahara bel bağlayayım?
Canımı hangi ateşte yakayım?
Hangi izdüşümde kaybolayım?

Bırakın beni, ben sessizliğimde boğulayım...
Sessiz ırmaklar gibi akıp kaybolayım...
Bırakın, bu gece yıldızlara karışayım...
Bırakın da ışıksız kalanlara,
Avuçlarımda ışık toplayayım...
Tüm karanlığa inat,
Ben artık gölgemle barış yapayım...