Bilal Özcan Şiirleri - Şair Bilal Özcan

Gül cananım gül cananım,
Lale sümbül gül cananım,
Güller küstü gül cananım,
Yeter gayri gül cananım.

Süsen pustu gül cananım,

Ol ehl-i dalaletin, ol karanlığını boğacak,
Güneşe emsal güneş, garbe inat; garpten doğacak.

Dalalet: Güç olmak, şiddet, izdiham, zahmet, sıkıntı, dalalet, sapıklık, sakınlık, cehalet, bilgisizlik, gaflet, sapkınlık,

Ehl-i Delalet: Delaletin ehli olan

Düştük atış-ı aşka yalım yalım yanarız,
Her serabı Mecnun misali Leyla sanarız.

Pınar-ı gönülden aşk ile coşar akarız,
Yaradan-ı yâre ol muhabbetle bakarız.

Oğul! Özlem ateş; sabır sudur,
Başka çaresi yok; çare budur.
Hidrojen ve oksijen su, sudur,
Sen! İstetsen ibret, ibret budur.

Yürek yanar ateşe,
Gece hasret güneşe,
Ay neylesin neylesin,
O da meftun güneşe

Ne merhem var, ne ilaç,

Yoruldum hayatın çile ıstırap dolu yollarında,
Kendim buldum suların çağıl çağıl ağlayışında,
Çık çık bitmez, tükenmez sarp,dik yokuşlarında,
Nedense hep susadım durdum deniz-i deryalarda.

Yolum hep nedendir? bilmem yokuşlara düştü,

Arif, arif olan kemal kişidir,
Ariflik ey oğul! Kemal işidir.

Yoksa yürekte, aşk-ı can-ı canan,
İstersen Handan, ister ol Süleyman.

Bilal ÖZCAN

Bensiz güler sanma. Gülüm! Gülemem,
Gelse de Azrail sensiz ölemem,
Can-ı cananı yaratan tanrıdan,
Seni diledim bir daha dilemem.

Ne gülzar isterim ne gülzarda gül,

Ey yolcu! Yolunda doğru, doğru yolda yürü.